‘Magic Mike’s Last Dance’ neemt zichzelf verfrissend onserieus

Het is beschamend om in een zaal met zwijgende filmrecensenten klappend te joelen naar Magic Mike’s Last Dance, maar ik deed het toch. Ergens nadat drie bejaarde vrouwen op een podium werden bereden door mannen met een six-pack en schijnbaar negatief vetpercentage, en ergens voordat chef-spierbal Channing Tatum seks simuleert met een ballerina in de regen.

Magic Mike is er om op te reageren. Aan het eind wil je of naar een mannelijke stripshow of een mannelijke stripper zijn, of beide.

Magic Mike’s Last Dance voltooit een evolutie. Deel 1 was een zweterig stripepos, maar wel met een enigszins serieus plot. Over drugs, seks, bedrog, onvervulde dromen. (Stripper Mike Lane, gespeeld door Channing Tatum, wil meubelmaker worden, maar krijgt geen lening.)

Regisseur Steven Soderbergh was niet van plan een tweede deel te maken. Het verhaal was af. Toch kwam daar het veel mindere Magic Mike XXL – geregisseerd door Gregory Jacobs. Die film focuste minder op de ‘echte’ thema’s en meer op het uitdiepen van personages, zoals ‘Big Dick Ritchie’ en de lol van het strippen. En met Magic Mike’s Last Dance (vermoedelijk het laatste deel), verlaat de serie alle pretentie van diepgang.

De plot is potsierlijk. Voormalig stripper Mike Lane werd geruïneerd door corona. Hij staat achter de bar in Florida. Maar omdat Channing Tatums personage geen vijf seconden stil kan staan zonder dat vrouwen bezwijken, smeekt socialite Maxandra (Salma Hayek) hem om een lapdance. Na een choreografie die de grens tussen seks en dans terugbrengt tot de dikte van een panty, mag Mike met Maxandra naar Londen.

Waarom? Mike moet een stripversie maken van een klassiek toneelstuk in een prestigieus theater. Die show helpt Maxandra te scheiden van haar rijke man en bevordert ook vrouwenemancipatie. Alle andere personages zijn archetypisch (de gevatte Britse butler, de verwaande rijkeluisdochter).

Gekke is: het werkt. De film is extravagant en onlogisch én de makers weten het. Ze storten zich er volledig in. Magic Mike: The Last Dance neemt zichzelf verfrissend onserieus. Channing Tatum is een wandelende overdosis testosteron en daar speelt hij mee. Salma Hayeks rijkeluisvrouw is volstrekt manisch, over de top en daarom zo leuk. En de dansscènes… Het is wonderlijk dat de spijkerbroeken niet tot flosdraad zijn gesleten aan het einde van r&b-nummer ‘Pony’ van Ginuwine. Magic Mike XXL werkte niet omdat hij niet kon kiezen tussen belachelijk en serieus. The Last Dance kiest wél.

Het resultaat is geen goede film. Maar hij slaagt in wat-ie wil zijn: een domme, grappige, sexy ervaring waar je met vrienden in de bioscoop de beste avond van je week zal hebben. Dit wordt een hit in de Ladies Night-voorstellingen.