Hup, wat olijven op een schoteltje, een kontje brood van gisteren erbij, stal jij die kazen even gezellig uit en kan iemand de wijn pakken? „Girl dinner!”, riepen we telkens als we aan tafel gingen. We waren met tien vriendinnen een week in Frankrijk. De helft at geen vlees en bovendien begreep niemand écht hoe het fornuis daar werkte, dus koken was een uitdaging. Daarom maakten we de meeste avonden borrelplanken, schertsend omgedoopt tot ‘girl dinners’. De trend begon op TikTok, maar was inmiddels algemeen bekend jargon.
Girl dinner nam afgelopen zomer het internet over. Oorspronkelijk was het simpelweg een maaltijd die een vrouw voor zichzelf maakte en idealiter bestond uit een verscheidenheid aan kleine hapjes – een soort eenpersoonsborrelplank dus. De term werd in het leven geroepen door de 28-jarige Olivia Maher. Ze noemde girl dinner ook wel ‘medieval peasant dinner’: een stuk kaas, een homp brood, wat droge worst, misschien wat druiven. Het is dus een simpel diner, een beetje zoals middeleeuwse mensen zouden eten, of een soort studentenmaaltijden. Meer en meer vrouwen gingen hun girl dinners delen – wat was het fijn om te zien dat andere mensen ook wel eens te lui waren om te koken! Het werd een gigantische hype, filmpjes met de hashtag ‘girldinner’ zijn al meer dan 2,4 miljard keer bekeken op TikTok.
Normale gewoontes
Girls eten hun girl dinners in hun girl apartments. Maar wie zijn die girls eigenlijk? Ondanks wat de term doet vermoeden zijn ze geen tieners meer: online noemen ook twintigers en dertigers zichzelf meisjes. De vrouwen die trots hun bij elkaar geraapte kliekjes aanprezen als girl dinner waren juist overwegend volwassenen.
Nou is de vraag wie als ‘jong’ geldt natuurlijk semantisch, maar het valt op hoeveel betrekkelijk normale gewoontes inmiddels een girl-jasje hebben gekregen. ‘Twenty-something teenage girl’ is een recente geuzennaam voor vrouwen die wettelijk volwassen zijn, maar zich nog absoluut niet zo voelen. Het twintigjarige tienermeisje luistert nog altijd naar de muziek uit haar jeugd, dénkt nog niet eens aan trouwen of kinderen en snapt niks van geldzaken (dit financiële onbegrip heet, vanzelfsprekend, ‘girl math’). Even naar buiten? Dat is geen wandeling, dat is een hot girl walk. Warm weer? Dat wordt een hot girl summer!
Wat begon als een geintje over hetgeen je eet als je niet zo’n zin hebt om te koken kreeg binnen luttele dagen een tegenreactie. Je moet dun blijven, dus girl dinner moet zo min mogelijk calorieën hebben.’ Daarop volgde onmiddellijk een tegen-tegenreactie: ‘Meisjes mogen ook ongezond eten, een girl dinner is juist een hele berg noedels.’ Daarna kwam de tegenhanger voor mannen: boy dinner, bijvoorbeeld een verschaalde koude pizza van gisteren.
Zak chips
Dit is hoe trends zich online ontwikkelen: in razend tempo. Als je dat niet bijhoudt, is de oorsprong moeilijk te traceren. In de kern bestaan girl dinners nog uit zo simpel mogelijke ingrediënten en kosten ze weinig tijd om te bereiden, maar op wat ze inhouden is nauwelijks meer peil te trekken. Girl dinner kan inmiddels zo goed als alles zijn. Girl dinner is een hele fles chardonnay, girl dinner is een half pakje sigaretten en een cocktail. Of girl dinner is een pak pasta met boter en kaas, een zak chips, een portie friet met een salade.
De term roept meer en meer discussie op. Grote kranten en tijdschriften – onder meer The New York Times, The Guardian en Health – spraken met diëtisten die bezorgd becommentarieerden: dit waren geen echte maaltijden, dit was te weinig, dit speelde problematische ideeën over vrouwen en hun voeding in de hand.
Zondebok
Volgens mij misten deze publicaties de satirische inslag van veel girl dinner-video’s. De suggestie ‘hungry, but too tired to cook? Try 30 to 40 olives. Eat them with your hands from the jar, you won’t regret it’ is een voorbeeld van een ‘shitpost’, een flauwe grap waarvan de nuance verloren gaat voor mensen die het internet minder snappen. Zonder ironie publiceerden deze bladen ‘tips’ om je girl dinner voedzamer te maken. Probeer 150 gram koolhydraten binnen te krijgen, en voeg wel wat eiwitten toe! Goedbedoeld, maar geloofde iemand echt dat een fles wijn en een rijstwafel een volledige en voedzame maaltijd was?
Toegegeven: in de voedingshoek op sociale media is zeker zorgwekkende informatie te vinden, duizelingwekkende diëten met minder calorieën dan de gemiddelde peuter op een dag nodig heeft. Toch hoefde girl dinner niet de zondebok te worden. De voorgestelde ‘oplossingen’ leken vaak verdacht veel op… gewoon koken. Het hele punt was juist dat girl dinner weinig inspanning vergde, voor dagen waarop je daar niet zo’n zin in had.
Veel jonge mensen voelen zich simpelweg nog lang niet volwassen. Waar oudere generaties al vroeg een vaste baan, huis of gezin hadden, zitten de millennials en Gen Z vaak vast in freelancecontracten, onbetaalbare huur en datingapps.
Maher bedacht girl dinner dan ook nadat zij zelf plots werkloos werd en ze voelde dat volwassenheid ver te zoeken was. De girly re-branding voor slechte kookkunsten of financiële onkunde zijn een zelfbewuste knipoog: het is prima om niet alles op de rails te hebben. Overigens is girl hier wel alléén een geuzennaam. Elke jonge vrouw weet hoe storend het is als ‘meisje’ aangesproken te worden op werk. De vermeisjes-ing van het internet is zelfspot.
Lesje pilates
Sylvia Plath beschreef deze dilemma’s in The Bell Jar als een vijgenboom, waarin elke vrucht een mogelijk levenspad symboliseert. Hoofdpersoon Esther fantaseert dat ze zo lang niet kan kiezen, dat alle vijgen voor haar ogen verrotten. Als meisje kan je leven nog alle kanten op. Socialemediaplatforms staan dus bol van de mogelijke meisjes die je kunt worden en de kleding- en levensstijlen (‘aesthetics’) die daarbij horen. That girl staat om 5 uur op voor een lesje pilates en een groene smoothie, coconut girl surft en hult zich in pasteltinten. Deze zomer overheerste de tomato girl, door Teen Vogue als volgt gekarakteriseerd: ‘Liefhebbers van de tomaten-esthetiek lezen graag romans in cafés, liggen languit op het strand, of bewonderen de zonsondergang in hun achtertuin.’ Kies een girl om te zijn en kleed en gedraag je ernaar. Verveeld? Verander dan gewoon van aesthetic. Online geboren stijltrends als deze zijn vaak onbegrijpelijk voor buitenstaanders. Voor intimi trouwens ook: wat hebben die tomaten er nou weer mee te maken? (Ooit zag ik ‘canned tuna girl’ langskomen – ik moet u de uitleg verschuldigd blijven.)
Het volwassen meisjesschap is gebaseerd op gecureerde, moedwillige slordigheid: het eeuwige meisje hoeft geen indrukwekkende maaltijd op tafel te toveren, maar peuzelt in haar joggingbroek haar assortiment aan hapjes op. Afgelopen zomer schreef @em_kupor op Twitter: ‘eating my girl dinner, taking my hot girl walk, listening to my sad girl music […] every day a slow march towards death (Womanhood)…’ Ze kreeg meer dan tienduizend reacties: volwassenheid, ‘vrouw zijn’, is kennelijk beangstigend. Waaróm zijn we nog geen Echte Volwassenen, en wat zou dat eigenlijk inhouden? Is vrouwelijk ouwelijk? De term ‘vrouwelijk’ wekt al snel associaties op met suffe degelijkheid, iets met verstandige platte schoenen. Of juist met de powervrouw (ook wel de girlboss): een trefzekere ceo die in een knalroze pak door haar kantoor paradeert.
Diepvriesdumplings
Jonge vrouwen voelen zich voor beide opties nog niet klaar, maar vanaf een zekere leeftijd is ongeordendheid plots iets om je voor te schamen. Het brengt verwachtingen met zich mee, vaardigheden of mijlpalen die vaak moeilijk haalbaar voelen. Misschien is dat de aantrekkingskracht van een girl blijven. Het haalt de druk van de ketel (of koekenpan) af, impliceert dat je heus weleens mag aanmodderen.
Voor een meisje ligt de wereld nog open, en is slordigheid charmant. Niet iedereen wil altijd zorgzaam, huiselijk of netjes hoeven zijn. Liever voor altijd jong en onbezonnen. De artikelen met de diëtisten misten dus het punt van girl dinner: het is bevrijdend om het serieuze leven nog even uit te stellen, om de zorgtaak – ook voor alleen jezelf – even van je af te zetten. Mijn vriendinnen en ik gebruiken de term nog steeds. Voor stapels Franse delicatessen dus, of als we samen gaan eten: „Ik heb nog een restje pasta en wat perziken, neem jij crackers en aioli mee?”
Girl dinner voelt als iets collectiefs, eindelijk mogen toegeven dat we allemaal weleens niet willen koken. Het is fijn om daar samen om te kunnen lachen. Nu ga ik even wat diepvriesdumplings en een restje nasi opwarmen, met als toetje een hand kruidnoten en een appel.
