Je wilt niet geloven wat ze tegen je zeggen als je net bevallen bent

De laatste tijd worden er weer zoveel baby’s in mijn omgeving geboren, dat ik dacht: wat vertel je die mensen? Geef je ze tips of juist niet? Ik vind dat lastig.

Want aan de ene kant wil je ze niet bang maken met totaal rupturen, ontstoken tepels en slapeloze maanden, aan de andere kant wil je ze ook niet onvoorbereid het slagveld opsturen. En dus dacht ik: ik vraag het eens op Twitter, en ik vond de honderden reacties heerlijk herkenbaar om te lezen.

Wat ik zélf had willen weten, voordat ik een baby kreeg? Dat het ná de bevalling pas begint, dat een baby om de twee, drie uur moet eten, ook ’s nachts, dat borstvoeding immens zwaar kan zijn en dat een bevalling ‘buitenaards’ veel pijn doet, maar dat het meestal goed gaat.

Wat ik níét wilde horen nadat mijn blakende baby geboren was? Daar dachten ze op Twitter (vrijwel) precies hetzelfde over als ik, dus dáár heb ik maar even een overzichtje van gemaakt. Wie weet kan het ergens een ontplofte kraamvrouw en wanhopige vader tot nut zijn. Letten jullie even op, kraambezoekers?

1

Borstvoeding is het beste, gewoon doorzetten!

Nee. Borstvoeden is echt heel zwaar. Er zijn periodes dat je er om het uur een uur mee bezig bent, dat je nergens meer naartoe kan, dat je niet eens tijd hebt om te douchen, en dan bén je al total loss door het slaapgebrek en de hormonen.

Zeg tegen moeders dus liever: ja, borstvoeding is het beste voor je kind, maar het is niet verplicht. Hartstikke goed als het allemaal lukt, heerlijk als het lukt! – maar als je eraan onderdoor gaat, mag je ermee stoppen. Echt.

2

Slaapt ze al door?

NEEE!

3

Gewoon laten huilen.

Haha, hou op. Zeg ook niet: „het zijn krampjes”, „het zijn de tanden”, „het is de boerenkool” als een baby onophoudelijk huilt: weet jij veel. We zullen nooit weten waarom baby’s huilen. Rondlopen, wandelen, autoritjes maken – helaas moet je als ouders zelf uitvissen wat het beste werkt.

4

Ik vond de eerste vier maanden een eitje!

Nou wat fijn! Dat jij dat vond! Maar het gaat nu even niet over jou.

5

En hou ook je horrorverhalen voor je.

NRC-columniste Marijn de Vries noemde dat op Twitter de ‘wachtmaartotters’ – mensen die voortdurend ‘wacht maar tot ze…’ zeggen als de kraamouders domweg gelukkig zijn. Wacht maar tot ze spuitpoep krijgen, wacht maar tot ze ineens weer om de twee uur wakker worden, wacht maar tot je borsten gaan lekken, rot op. Hou gewoon je mond als alles goed gaat, en geniet lekker met de kraamouders mee!

6

Ik kijk wel even wanneer ik langskom.

Nee, jij kijkt helemaal niet even of je langskomt, je vráágt wanneer je kan langskomen. En je komt niet als je snotterig bent, een koortslip hebt of een virus! En laat je eigen kinderen thuis, echt, wegwezen! Je komt op de afgesproken tijd, neemt een ovenschotel mee, wast je handen, en als je een totaal ontwricht huis aantreft, ga je afwassen, stofzuigen en de was uit de droger halen. Je bent sowieso na drie kwartier weer opgekrast.

7

Vergeet niet te genieten!

Tuurlijk joh. Zelf heb ik het gevoel dat er een bom is ontploft, er een bus over me heen is gereden en er overal zwarte wolken hangen, maar zeg jij gerust dat ik moet genieten. „Verplicht moeten genieten”, schreef een lezer, „terwijl je soms ook gewoon wil huilen.”

Een collega stuurde me achttien jaar geleden na de geboorte van mijn dochter een kaartje met ‘sterkte en veel geluk’. Hij was de enige die liet doorschemeren dat een baby niet alleen maar magisch en liefde is. Ik voelde me daarna meteen een stuk beter.

8

Ellenlange mails en appjes met tips.

Overvoer kersverse ouders niet met tips. Over bedlichtjes, badthermometers, neusuitzuigers, welke crème op de billen moet – dat zegt hen echt niets. Doseer je kennis en kom er ook pas mee als ze erom vragen.

9

Hoe is het met je onderkantje? Nog ingescheurd?

Serieus. Zullen we jouw onderkantje anders even gaan inspecteren?

10

Vertrouw op je moederinstinct.

Hou toch op. Want welk moederinstinct? En wat doe je als je dat niet hebt? Niet iedereen is automatisch een moeder na een bevalling. „Wat ik zelf heel graag had willen weten”, schreef een twitteraar, „is dat je niet automatisch meteen van je kind houdt, dat dat heel normaal is en niks is om je voor te schamen.” Het zou fijn zijn als dat breder bekend werd.

11

‘Vrouwen zijn zo sterk’ en ‘ze trekken van nature naar de moeder’.

Doei, vrouwen zijn soms helemaal niet sterk en baby’s trekken soms helemaal niet naar de moeder. En dan komt het op de vader aan. Neem als vader sowieso de eerste achttien jaar na een geboorte onbetaald verlof, echt hoor. Zonder vaders lukt het niet, en het is ook veel fijner om als vader een band met je kind te krijgen en niet alles automatisch op de moeder te laten aankomen.

12

Maar de ergste dooddoener is natuurlijk: ‘je krijgt er zoveel voor terug’.

Het is absoluut waar, uiteindelijk, maak je geen zorgen, maar de eerste vier maanden na de bevalling is dat soms nog wat lastig te zien. Zeg liever tegen wanhopige ouders: het wordt beter, echt. Het wordt makkelijker. Als je geluk hebt.

Maar geluk met een baby, dat kan je ook zomaar overkomen.