Hoe een Nederlands topmodel bevriend raakte met Gianni Versace

Vai – gáán – Marpessina. Die boodschap gaf Gianni Versace mee aan het Nederlandse model Marpessa Hennink voor ze de catwalk opging. Bijna tien jaar lang, tussen 1985 en 1994, liep ze mee in bijna alle shows van de Italiaanse ontwerper, die in 1997 op vijftigjarige leeftijd voor zijn huis in Miami om het leven werd gebracht door seriemoordenaar Andrew Cunanan. „Ik voelde me bij hem een superster in een Oscarfilm”, zegt Hennink (58). „Ik speelde meestal de diva op zijn catwalk, een beetje bitchy: hier ben ik! Nu lopen alle modellen overal op dezelfde manier, maar in die tijd werd je geacht de kleding te interpreteren.”

In het Groninger Museum is vanaf 3 december een tentoonstelling te zien met kleding van Versace – het Versace van Gianni Versace, niet van zijn zus Donatella, die sinds zijn dood verantwoordelijk is voor de collecties. De kledingstukken zijn afkomstig uit verschillende particuliere collecties, en waren eerder te zien in Berlijn.

Rond Versace hing, zeker in de jaren negentig een sfeer van overdaad. Niet alleen door de mode – sexy, krachtig, feestelijk, uitbundig gedecoreerd – ook door zijn eigen weelderig ingerichte huizen en de entourage van acteurs, popsterren en supermodellen. Na afloop van de shows ging ook Hennink mee naar de diners in zijn huis in Milaan. „Dan kon je naast Diana komen te zitten, of Elton John of Prince. De eerste keren was dat intimiderend, maar Gianni en Donatella stelden je altijd op je gemak.”

Hij bracht modellen nooit in verlegenheid. Andere ontwerpers hadden het over tieten, hij over borsten

Marpessa Hennink

Want Versace was, zegt ze, een lieve man. „Zo zacht en respectvol tegen de vrouwen om hem heen. Nooit een onvertogen woord. Hij adoreerde zijn moeder en zijn zus, hij bracht modellen nooit in verlegenheid. Andere ontwerpers hadden het over tieten, hij over borsten. En hij had zelf helemaal geen decadente lifestyle. Daarom heb ik me zo boos gemaakt over die serie op Netflix, The Assassination of Gianni Versace. Hij wordt neergezet als een verwende Italiaan met een riante villa in Miami die zich helemaal in het gay nachtleven stortte. Nou, ik ben met hem naar clubs geweest, maar hij was niet iemand die even naar een back room verdween.”

Spijbelen

Hennink werd, zoals dat gaat, bij toeval model. Als tiener ging ze liever naar coffeeshop Downtown in de Reguliersdwarsstraat dan naar het Spinoza Lyceum. Een van de vaste klanten was de destijds bekende kapper Boy. Hij vond dat ze in plaats van al dat spijbelen maar beter bij hem in de zaak kon komen werken. Dat deed ze, tot het model Margot Werts de zaak binnenstapte, uitriep hoe prachtig ze was en haar meenam naar haar agent. Zeventien was ze toen ze begon te werken voor Nederlandse tijdschriften als Viva en Elegance. Toen de beroemde Amerikaanse agent Eileen Ford naar Amsterdam kwam om te scouten, was zij een van de twee modellen die door haar bureau werden voorgesteld. Ze had potentieel, vond Ford – mits ze iets aan haar wallen, tanden en flaporen zou laten doen. Hennink: „Dat ging ik dus níet doen. Ik dacht: ik zal ze eens laten zien dat ik er ook zonder chirurgie kom en ga naar Milaan.” 

Werken voor Versace was toen al haar doel, zegt ze. „Hij had in die tijd die fantastische reclamecampagnes met foto’s van Richard Avedon. Mijn pa heeft me nog weggebracht. Hij wist van de playboys en de drugs in Milaan en wilde erop toezien dat ik bij een betrouwbaar bureau terechtkwam.”

Ze woonde een paar maanden in Milaan toen ze Versace ontmoette. Ze zou samen met hem worden gefotografeerd – „als een soort accessoire”– voor het weekblad Panorama. „Ik had een prachtige creatie van hem aan. Op een gegeven moment zei de fotograaf: doe dat ding even naar beneden, dan kunnen we je borsten zien. Ik had geen zin om topless op de cover van een nieuwstijdschrift te staan. Maar nieuws moest destijds in Italië worden verkocht met covers met blote vrouwen. De fotograaf ging door het lint, ik werd weggestuurd.”

Het duurde twee jaar voor ze Versace weer zag. Hennink was fotomodel, en die liepen destijds geen shows – daarvoor werden mannequins geboekt. Maar nadat Karl Lagerfeld en Azzedine Alaïa haar in shows hadden laten lopen, en ze daarin meteen opviel door haar expressieve manier van bewegen, veranderde dat. Het seizoen erop, het was 1985, werd ze voor het eerst geboekt voor een Versace-show. „Gianni riep che bella, ik zei – ik sprak inmiddels Italiaans – kun jij je onze eerste ontmoeting nog herinneren? Het ijs was meteen gebroken. We werden over de jaren heen goede vrienden.” Dat ze de laatste jaren van zijn leven niet meer in zijn shows liep, kwam doordat ze was gestopt met modellenwerk om interieurontwerper te worden. Ze ging nog wel als gast naar zijn shows. En ze was, uiteraard, op zijn begrafenis.

De afgelopen tien jaar werkte Hennink voor Dolce & Gabbana. Ze hielp hen bij het opzetten van hun haute couture-lijn, onderhield contact met klanten en was ambassadeur. Ook liep ze af en toe mee in shows van Dolce & Gabbana. Nu dat is gestopt, werkte ze als freelance consultant en is ze ook weer beschikbaar als model voor andere modehuizen. „Modellen van middelbare leeftijd zijn eindelijk in the picture”, zegt ze. „Kom maar op!” Vorige maand was ze te zien in de Fashion For Relief-show van haar vriendin Naomi Campbell, een jaarlijkse modeshow voor het goede doel.

Met Richard Avedon, die in 2004 overleed, heeft ze tot haar spijt nooit gewerkt, reden dat ze in zijn stijl wilde worden gefotografeerd.

Gianni Versace Retrospective, t/m 7 mei 2023, Groninger Museum.

Fotografie Tim Verhallen
Styling Roel Schagen