In Rome is de kalender met sexy priesters na twintig jaar nog steeds een hit

Wie grasduint langs de talloze souvenirwinkeltjes in Rome, kan de ‘calendario romano’ nauwelijks missen. De ‘kalender van Rome’, in de volksmond ook wel de ‘hot priest’-kalender genoemd, bevat twaalf zwart-witfoto’s van aantrekkelijke pastoors of jongemannen in een kerkelijke context. Sommigen kijken recht in de lens, anderen werden tijdens een katholieke processie vastgelegd voor de eeuwigheid.

Tot hilariteit van veel Romeinen is de vriendelijk glimlachende jongeman op de cover van de kalender – net als heel wat foto’s in de kalender zelf – al jaren dezelfde. Daarom ging het gerucht dat de frisse coverboy een pastoor is in Milaan, inmiddels 84 jaar oud. Een stadslegende, want Giovanni Galizia is vandaag 37 jaar en komt uit het Siciliaanse Palermo. Hij was 17 jaar toen de foto werd genomen, en priester is hij nooit geweest. Galizia werkt als steward voor een luchtvaartmaatschappij.

Na twintig jaar blijkt de ‘calendario romano’ nog steeds een hit bij toeristen. Balancerend tussen het heilige en het wereldlijke zou de kalender met een sexy jongeman die elke maand opsiert, ook goed scoren in de gay community.

De maker en bedenker is Piero Pazzi, fotograaf en hobby-archivaris uit Venetië. Aan NRC vertelt hij dat hij ook curator is van twee musea over katten. „Sexy pastoors?” zegt hij, met ( waarschijnlijk gespeelde) verbazing. „Mijn voornaamste doel met deze kalender was om de toeristen die in Rome doelloos rondlopen enigszins wegwijs te maken in de Eeuwige Stad. De kalender bevat daarom ook informatie over het Vaticaan, en andere herkenningspunten, zoals de apotheek, in meerdere talen.”

Voor hij een kalender maakte met alleen maar pastoors, fotografeerde Pazzi in Venetië een kalender bij elkaar met gondeliers. „Ook die kalender bevat nuttige informatie over wat een gondel precies is en waar je voor slechts 2 euro een paar minuten met de gondel kunt varen, dus zonder je helemaal blauw te betalen”, vertelt Pazzi.

Waarom koos hij wat Rome betreft voor twaalf pastoors, of alleszins toch jongemannen in een priestergewaad of kerkelijke context? „Omdat Rome bekend is wegens de Oudheid, als het politieke machtscentrum van Italië, én als het centrum van de katholieke wereldkerk. De instellingen van de Italiaanse regering verdienen het volgens mij niet om positief te worden voorgesteld, maar met de kerk wilde ik dat wel doen.” Jonge priesters, vertelt hij, geven blijk van een „blik gericht op de toekomst, niet op het verleden.”

Het Vaticaan heeft nooit positief of negatief gereageerd, maar enkel meegedeeld dat de zwart-witte priesterkalender „geen officiële uitgave is van het Vaticaan”.

Hoeveel kalenders er jaarlijks nog worden verkocht, beweert fotograaf Pazzi zelf niet te weten, want hij houdt zich louter bezig met het artistieke aspect. Hij houdt het op „enkele duizenden” verkochte exemplaren. De jongemannen die hij heeft geportretteerd, gaven hem toestemming om de foto’s vrij te gebruiken. De foto’s van jongemannen tijdens processies zijn voornamelijk in het Zuid-Spaanse Sevilla gemaakt.

Of er ook maar één echte pastoor tussen zit, is een vraag die Pazzi handig omzeilt. „Doet dat ertoe? Een fotograaf is een schilder van de moderne tijd. Velázquez schilderde de jonge Madonna, maar zag hij de Maagd dan ooit echt? Wat telde, was de boodschap die werd overgebracht. Dat is vandaag niet anders.”

Delen Mail de redactie