Traag beweegt de camera in een shot van 360 graden over een rommelige binnenplaats. Ergens speelt een gekke gitarist op een balkon, met zijn versterker op standje elf. Dit is de plek waar Drawing Lots zich afspeelt. Op een paar uitzonderingen na blijven we hier, als gast van een bonte verzameling mensen. Net als de man die in zijn kamer naar vier camerabeelden kijkt van verschillende plekken op de binnenplaats, is de kijker ook een soort voyeur. We zijn getuige van ruzies, zien een oude man een stiekeme blik werpen op het decolleté van een vrouw en betrappen een jongen die heimelijk opnames maakt van een zonnende blondine.
Beetje bij beetje leren we wie wie is. Precieze kadreringen tonen krappe kamers en langzaam ontvouwt zich een soort van plot als een mysterieuze man zijn opwachting maakt. Hij blijkt een ex-gevangene op zoek naar geld dat ergens verstopt ligt. Een ander plotlijntje betreft de onbeantwoorde liefde van de puber die verliefd is op zijn twee keer zo oude buurvrouw die onder de plak zit („Bedek jezelf!” horen we iemand wiens gezicht we niet zien meermaals grommen).
Halverwege de Georgische film Drawing Lots horen we de aria ‘L’amour est un oiseau rebelle’ (liefde is een rebelse vogel) uit Bizets opera Carmen, het biedt een sleutel tot de interpretatie van de film van Zaza Khalvashi. Toen die plotseling stierf, maakte zijn dochter Tamta de in zwart-wit gedraaide film af. Liefde staat centraal, in vele verschijningsvormen, van stiekem verlangen tot rebelse liefde. En ook overdrachtelijk: de liefde voor geld en muziek.
Het in Batumi, de tweede stad van Georgië, opgenomen Drawing Lots geeft vooral sfeerschetsen waar de kijker betekenis aan mag geven. Het is dan ook jammer dat het weinig boeiende plotlijntje over de zoektocht naar de verdwenen koffers met geld op een gegeven moment de overhand krijgt.
