In De Eindtijd Revue vechten wanhoop en hoop, dood en leven om voorrang

‘Het is al lang begonnen!”, roept de man in de scootmobiel de zaal in. Hij is, na een technicus die nog wat laatste voorbereidingen op het podium treft, de eerste persoon die we zien in De eindtijd revue, de nieuwe voorstelling van het Rotterdamse performancecollectief URLAND. Maar zijn boodschap is een misleidende: het gaat in deze voorstelling niet over het begin, maar over waar we op af stevenen: het einde van alles, de apocalyps.

Na enkele remakes van vroegere voorstellingen, is dit de eerste originele creatie van URLAND voor de grote zaal. Het gezelschap bereidde zich uitgebreid voor met een drietal experimenten rond verschillende traditionele vormen van het einde der tijden: de Bijbelse Openbaringen, de Ragnarök uit de IJslandse Edda en de Götterdämmerung van Richard Wagner. Het leverde elementen op die in de uiteindelijke voorstelling zijn behouden: een heuse doom metal-band (DEATH DEF), samenwerkingen met schrijver-acteur Vincent van der Valk en drummer-componist Jens Bouttery, en hervertelde fragmenten van de oorspronkelijke verhalen.

De verschillende onderdelen zijn door het collectief tot zinderend totaaltheater gesmeed. Na de sobere opening van De eindtijd revue (een kaal toneel, met maximaal een persoon tegelijkertijd op scène) loopt er plotseling een grote groep mensen van links de scène op. Als het achterdoek vervolgens de lucht in stijgt, wordt een bonte verzameling decorstukken onthuld, met in het midden het met instrumenten bezaaide, verrijdbare podium van DEATH DEF. Bouttery’s drumslagen veroorzaken lichtflitsen in de lucht, een omineuze verwijzing naar bombardementen.

Wat volgt is een aaneenschakeling van scènes, muziekstukken en theatrale vondsten die bij elkaar worden gehouden door de aanstekelijke chemie tussen de verzamelde performers. Het gelegenheidscollectief, dat bestaat uit acteurs, dansers, muzikanten, zangers, weet het gevoel van een artistieke familie op te roepen dat bijvoorbeeld ook het werk van het Belgische Needcompany kenmerkt: een ruimte waarin verschillende artistieke strategieën (en verschillende culturele en historische visies op het einde der tijden) gelijkwaardig naast elkaar mogen bestaan.. Het gebruik van vele talen door elkaar (o.a. IJslands, Deens, Pools, Italiaans, Frans) versterkt het gevoel van rijkdom-door-verscheidenheid nog eens.

De gekozen thematiek verdiept het gevoel van onderlinge verbondenheid. Vanaf het begin telt er een digitale klok af naar het einde, waardoor de apocalyptische dreiging nooit weg is uit de voorstelling. Het verdiept de vele verschillende pogingen waarop de spelers zich tot de eindtijd verhouden, en maakt de voorstelling tot zowel een viering van als een afrekening met de mensheid. In De Eindtijd Revue gaan pikzwarte metal over totale vernietiging en een monoloog van Marlies Heuer over de waarde van al het menselijke leven naadloos in elkaar over.

Zoals ook de voorstelling zelf het einde der tijden vooral als een mogelijkheid tot een nieuw begin neerzet, zo ook lijkt Urland met De eindtijd revue een hergeboorte te beleven, met een opzwepende vorm van totaaltheater die in het Nederlandse grote-zalencircuit zijn weerga niet kent.

https://www.youtube.com/watch?v=1sikebA36qI Dit zijn de beste theatervoorstellingen van dit moment

Lees verder…….