IJzersterk cabaretdebuut vol varianten van klootzakken en ploeteraars

In het universum van cabaretduo n00b zijn er grofweg twee type mensen: noobs en klootzakken. Die laatste categorie spreekt voor zich, en wordt weldadig door de mangel gehaald in het ijzersterke programma waarmee het tweetal debuteert: het zijn de misogyne korpsballen die onderling pochen over ‘onderdanige sletjes’, of afvallige collega’s die hun eigen populariteit boven alles stellen. Onsympathieke idioten die hun onzekerheid met alle geweld willen maskeren, liefst ten koste van anderen, wel zo makkelijk.

En dan dus de noobs. Gooi je het woord door Google Translate dan krijg je ‘nieuweling’, maar bekijk je het door de bril van Isabelle Kafando en Laura Bakker, dan krijg je een reeks varianten van de goedbedoelende maar zichzelf categorisch wegcijferende, van daadkracht gespeende en door onzekerheid geteisterde ploeteraar. Over de linie heeft elke noob trouwens ook een klootzak in zich en in elke klootzak schuilt een noob.

Marktplaats-transactie

Kafando en Bakker wonnen in 2021 de jury- en publieksprijs op het Amsterdams Kleinkunst Festival én de Top Naeff Prijs voor meest veelbelovende afstudeerder van de Academie voor Theater en Dans in Amsterdam. In een enorm arsenaal aan korte tot zeer korte sketches schildert n00b mensen af als ploeterende individuen die naarstig op zoek zijn naar aandacht, erkenning of macht, maar daar vervolgens doorgaans slecht mee om kunnen gaan. Een Marktplaats-transactie slaat om in een vreemd en ongemakkelijk rollenspel, konijnen nemen uit onzekerheid een overdosis en een aanmoediging tot zelfliefde slaat voor je er erg in hebt om in regelrechte agressie.

Het wordt lekker grof en de spelers kijken niet op een sterfscène meer of minder. Exemplarisch is de terugkerende confrontatie tussen Holly (stoïcijnse blik, monotone dictie) en haar ex-collega Natas (zo iemand die zichzelf, als enige waarschijnlijk, erg populair vindt): de eerste irritant ondanks zichzelf, de tweede irritant vanwege zichzelf. De ontmoeting wordt in het absurde doorgevoerd, maar ondertussen echoot in de scène ook een maatschappij door die er vooral van baalt als iemand met een persoonlijk trauma het zoveelste feestje komt bederven. „Was dat nou echt nodig, Holly, zo’n heel onderzoek? Het was toch maar een dickpic?”

Kafando en Bakker zijn muzikaal, scherp en gevat. Wat enorm meehelpt, is dat het ook ontzettend goede actrices zijn, die juist met kleine gebaren, stemverbuigingen of veranderingen in mimiek hele personages kunnen oproepen. En kwetsbaar wordt het ook, bijvoorbeeld in de slotmeezinger, die op een verwarrende manier tegelijkertijd ongemakkelijk en bevrijdend is.

Lees ook het interview met n00b: ‘Iedereen is een loser. Dat kan ook powerful zijn’

Bekijk een overzicht van onze recensies over theater