Het was haar eerste marathon, en Sifan Hassan liep iedereen voorbij

Voor haar marathondebuut in Londen zei Sifan Hassan dat ze „een beetje bang” was. Wat ze kon verwachten op de magische afstand van 42,195 kilometer wist ze niet. Ze kwam vooral om te leren.

De dertigjarige Nederlandse atlete liep nog nooit een marathon en vroeg zich in de voorbereiding meermaals af waarom ze „in hemelsnaam” had besloten er een te lopen. Op de dag van de race huilde ze van de spanning – iets wat ze naar eigen zeggen nooit doet. Ze had om diezelfde reden ook moeten overgeven.

Haar angst bleek ongegrond, getuige haar spectaculaire race: ze kwam in Londen als eerste over de finish, in een nieuw Nederlands record.

Met een mengeling van ongeloof en opwinding reageerde ze na afloop van haar race voor de camera van de organisatie: „Ik heb het niet eens over winnen, maar ik kan gewoon niet geloven dat ik de marathon ben gefinisht.” Ze vertelde dat ze haar linkerbeen vooraf had willen intapen, maar dat ze dat in alle consternatie was vergeten.

De bescheidenheid en kwetsbaarheid tekenen het bijzondere karakter van de toploopster die bij de Olympische Spelen van Tokio in 2021 goud won op de 5.000 en de 10.000 meter en brons pakte op de 1.500 meter. Opgeven doet ze alleen als het echt niet anders kan, zo bleek ook al tijdens die Spelen: in een serie van de 1.500 meter kwam ze ten val, maar krabbelde ze op en won ze de race alsnog.

Stoppen van de pijn

In Londen bleef ze op de been, maar de overwinning kwam niet eenvoudig tot stand. Hassan ging vanaf het begin van de race mee met de kopgroep, maar moest na negentien kilometer met pijn in haar linkerbeen stoppen. Nadat ze haar been even gestrekt had raakte ze op achterstand van de leiders in de wedstrijd, waardoor ze kilometers lang alleen in de achtervolging liep. Pas kort na het vijfendertig kilometerpunt slaagde ze erin met een versnelling de aansluiting met de kopgroep te vinden.

Na een eindsprint kwam Hassan in een tijd van 2.18.33 als eerste over de finish. Daarmee liep ze niet alleen de limiet voor de Olympische Spelen van Parijs volgend jaar, maar verbeterde ze ook het Nederlands record met ruim vier minuten. Dat stond op naam van Nienke Brinkman.

Dat ze juist in Londen haar eerste marathon wilde lopen was ook typerend voor Hassan. Ze was „nieuwsgierig” en wilde zich meten met de besten – het deelnemersveld kende tal van toplopers zoals wereldrecordhoudster Brigid Kosgei (die al na een kilometer uitstapte) en olympisch kampioen Peres Jepchirchir.

Hassans manager Jos Hermens had haar geadviseerd om bij een kleinere marathon te debuteren. Maar Hassan wilde alleen naar Londen. Grote vraag is wat er na haar indrukwekkende winst nog meer mogelijk is op de marathon. Het wereldrecord ligt op 2:14.04, gelopen in Chicago in 2019. Het lijkt er overigens niet op dat Hassan een marathonspecialist wil worden: ze heeft al aangegeven ook op de baan te willen blijven lopen.

Ramadan

Naast de gebruikelijke twijfel en spanning rond het lopen van een eerste marathon, was de timing van de editie in Londen dit jaar extra ingewikkeld voor Hassan. De voorbereiding, die Hassan grotendeels afwerkte in haar geboorteland Ethiopië, viel samen met de islamitische vastenmaand ramadan, die in de weken voorafgaand aan de marathon plaatsvond. Hassan at en dronk niet tussen zonsopgang en zonsondergang. „Het is heel moeilijk veel trainingskilometers te maken tijdens het vasten”, vertelde ze vanuit haar geboorteland aan de NOS.

De vastenmaand liep deze week af, toch was het effect zichtbaar. Het drinken, waarop ze de afgelopen weken niet had kunnen trainen, ging tijdens de wedstrijd onwennig. Op de 5.000 en 10.000 meter, de afstanden die Hassan op de baan het meest loopt, is drinken niet nodig, maar tijdens een marathon is het onontbeerlijk.

Bij het laatste drinkpunt gaat het nog bijna mis als ze een gekke manoeuvre moet maken om haar bidon te bemachtigen. Als ze hem eenmaal heeft, biedt ze haar concurrenten ook nog wat van haar drinken aan.

De Ethiopische Alemu Megertu en de Keniaanse Peres Jepchirchir, met wie Hassan naar de finish loopt, slaan haar aanbod af.

Uiteindelijk heeft Hassan daarin het meeste over. Ze weet er vlak voor de finish nog een versnelling uit te persen, wijst naar boven als ze weet dat ze gaat winnen, en komt geëmotioneerd over de finish. „Ik zal dit nooit van mijn leven vergeten”, zegt ze in een interview na afloop, terwijl ze de handen voor haar ogen slaat.

Lees ook dit verslag van de olympische week van Hassan in Tokio, 2021