‘Het was best heftig om een vrouw met een stok te hebben’

Tjarda: „Ik heb psychologie gestudeerd en was van plan een eigen praktijk te beginnen. Maar tegen het einde van mijn studie werd mijn zicht zo slecht dat de trucs om de slechtziendheid te verbergen waar ik al sinds mijn zesde jaar mee kamp, niet meer werkten. Tot die tijd onthield ik veel, zodat ik het niet ter plekke hoefde te lezen, en bagatelliseerde ik mijn aandoening. Toen ben ik gaan revalideren. Niet om beter te leren zien, maar om met mijn beperking om te gaan: hoe doe je het huishouden, hoe ga je om met een stok? Je leert blind typen, omgaan met pratende elektronica, dat soort dingen. Ik zat negen maanden intern, dat was heftig.”

Frans: „Tjarda en ik kennen elkaar sinds ons veertiende, dus ik heb het hele proces meegemaakt en ben erin meegegroeid. Al was het op een gegeven moment best heftig om een vrouw met een stok te hebben. Bot gezegd had ik voor een makkelijker leven kunnen kiezen.”

Tjarda: „Mijn eerste baan was woordvoerder bij het revalidatiecentrum in Apeldoorn. We woonden destijds in Amsterdam, maar ik sliep soms bij mijn schoonouders die in Hoevelaken wonen. Het was een baan van 18 uur per week, toch was ik gesloopt. Maar ik had er mega veel voor over om werk te hebben. Ik had ervoor kunnen kiezen om bij het conservenbedrijf van mijn vader te gaan werken, maar dan was ik altijd ‘de dochter van’ gebleven, dat wilde ik niet.”

Frans: „Ik heb logistiek en economie gestudeerd, heb bij verschillende bedrijven gewerkt als inkoper en ben nu bij Domino’s Pizza Benelux verantwoordelijk voor de inkoop en logistiek binnen. Ik maak makkelijk vijftig uur per week of meer. En gemiddeld één keer per maand ben ik op zakenreis naar het buitenland.”

Tjarda: „Ik werk 32 uur als programmamanager bij het Bartiméus Fonds, dat zich inzet voor mensen met een visuele beperking. Van alle Nederlanders met een visuele beperking heeft slechts 29 procent een betaalde baan. Dat heeft te maken met vooroordelen en met software die niet geschikt is voor slechtzienden. Dat percentage wil ik omhoog krijgen. Ik sprak veel voor groepen en een coach heeft me geholpen om een eigen bedrijf als spreker en adviseur over inclusie op te zetten. Verder ben ik raadslid voor de VVD in Zeist. Een jaar geleden ben ik op Instagram en TikTok gegaan, waar ik vertel over leven met een visuele beperking. Ik heb inmiddels 145.000 volgers, vooral jonge mensen die onzeker zijn over iets, die zich herkennen in mij en mijn zelfspot waarderen.”

Tweedehands

Tjarda: „Ik snap zelf niet zo goed dat het me lukt om drie banen te hebben, maar het zal wel goed gaan doordat ik veel energie uit mijn werk haal en thuis alles heel efficiënt is geregeld. Vanaf het moment dat we een kind kregen, hebben we een au pair in huis, want bijvoorbeeld boodschappen doen duurt bij mij tien keer zo lang en kost me veel energie. Ik ben productiever als ik werk dan wanneer ik kook.”

Frans: „We willen thuis vooral met onze kinderen van drie en vijf jaar bezig kunnen zijn.”

Tjarda: „De au pair zorgt voor de kinderen, brengt hen naar school, haalt ze op en kookt. Tijdens het avondeten spreken we Engels met elkaar vanwege de au pair die mee-eet. Verder hebben we een schoonmaakster.”

Frans: „Het is een stukje inbreuk op je privacy, maar het scheelt stress.”

Tjarda: „Om te ontspannen gaan Frans en ik regelmatig hardlopen. Of ik loop met een vriendin. Ik doe ook pilates. Ik moet goed op mijn houding letten doordat ik de neiging heb veel voorover te buigen om dingen beter te zien. Dat is dus slecht voor mijn rug.”

Frans: „In het weekend wandelen we veel met de kinderen en de hond.”

Tjarda: „De laatste twee jaar zijn we aan het consuminderen. Ik merkte dat nieuwe spullen maar kortstondige blijdschap geven. Ook in bredere zin zijn we bewuster gaan leven. We eten nu bijvoorbeeld vegetarisch.”

Frans: „Ik had nooit zoveel behoefte aan nieuwe spullen.”

Tjarda: „Spullen zijn ballast, het afgelopen jaar ben ik daar veel over gaan lezen. Ik verkoop nu veel op tweedehandssites en vooral voor de kinderen kopen we vaak tweedehandskleding, ze groeien er zó snel uit. En ik vind het goed om een kind te leren dat het mooi is dat een ander weer blij wordt van jouw spullen.”

Frans: „Vlees, kleding, het is allemaal zó vervuilend.. En we sparen nu dus meer.”

Burgemeester

Tjarda: „Mijn grote toekomstdroom is burgemeester worden. Het lijkt me het gaafste beroep dat er is. Alles wat ik nu in mijn verschillende banen doe, komt samen in het burgemeesterschap: processen begeleiden, heftige beslissingen nemen, toespraken houden. Ik volg een oriëntatieprogramma bij het ministerie van Binnenlandse Zaken, waarbij je training krijgt, presentaties volgt en meeloopt met een burgemeester. Ik hoop dat het over twee jaar zo ver is. Ik heb er natuurlijk wel een goed gesprek met Frans over gehad, want het betekent nogal wat voor het gezin.”

Frans: „Ik vind het een goed idee, alleen niet te ver buiten de Randstad in verband met mijn werk. Want ik wil ook verder met mijn loopbaan. Al heb ik niet zo’n helder doel als Tjarda. Daar zoek ik nog naar.”