Froukje raakt aan alle kanten met haar kwetsbaarheid op beats

Haar lenteconcert in Paradiso en de festivalshows van deze zomer gaven er al blijk van: zangeres Froukje gaat een sprong maken. Als het dan zover is, 6.000 mensen in de AFAS Live, is ze toch even stil van de grootte. Lachend, licht bedremmeld: „Jullie zijn met zo veel. Ik weet niet goed wat ik er mee aan moet.”

Even is er de herinnering aan de periode dat Froukje Veenstra uit Nieuwkoop zich nog helemaal geen voorstelling kon maken van haar publiek. De doorbraak kwam onverwacht, in het eerste coronajaar 2020. ‘Groter Dan Ik’, een dansbare, fris-realistisch liedje over klimaatonrust. Met ‘Ik Wil Dansen’ sleepte ze jongeren door een concertloos vacuüm.

Als schuchtere openingsact van het testevent ‘Back to Life’ zong Froukje in 2021 voor het eerst live op formaat. Met haar opvallende nuchterheid en de fraaie pen waarmee ze haar onzekerheden ving in liedjes, baande ze zich daarna een weg door het poplandschap. Er kwamen videoclips, prijzen, twee EP’s. En steeds meer optredens.

En dus kan het contrast – pas anderhalf jaar later! – niet groter. Op een breed podium met forse videowall en een verhoging voor haar vierkoppige band schittert nu een zelfbewuste popvrouw. Een die meer durft, die met vaart een show neerzet, gefundeerd op electropop. De muziekproductie: stevig, doordacht, met frismodern lichtwerk. Vanavond bezegelt de 21-jarige Froukje in een witte outfit haar succesjaar.

Lees ook dit interview: ‘Mijn generatie is een beetje bitter, net als koffie’

Uitzinnig

Haar kwetsbaarheid, sombere thematiek in een welsprekende verpakking op beats, raakt aan alle kanten. „Ik weet niet meer wie ik was voor het allemaal begon. Ik weet ook niet wat ik nu ben behalve jong, onbezonnen”, zingt ze. Door remixen zijn haar nummers opgepompt en uitgebouwd: ze duren langer, vervormen soms haar stem en laten publiek net nog harder springer.

Uitzinnig is het kernwoord – naar haar laatste EP. De zaal deint en met gevoel voor drama knielt Froukje in wit licht. Bij ‘Tussen Licht en Donker’ laat het publiek de telefoonlichtjes gretig schijnen.

Maar het kan ook klein. En ontroerend. Uiterst professioneel maant ze het publiek tot het vormen van een pad, ze wil naar het mini-podium in het midden van de zaal. Daar wacht haar vader („met wie ik mijn hele leven een passie voor muziek heb gedeeld. Zonder hem had ik hier nooit gestaan.”) met gitaar voor een duet: een breekbaar ‘Een Teken’. Solo dan een nieuw nummer ‘Ik Ben Bang’, een fraai kleinood, haast kleinkunst.

Over contrasten gesproken: best verbazingwekkend is het hellevuur dat ze later ontsteekt. Gillende gitaren tegen vlammen in het bonkende ‘Is Dit Echt?’ Clichématig, maar ach, is dat erg? Voor haar doelgroep is dit gloednieuw. Zoals op het duet erna, ‘Zonder Gezicht’ met de ook zo populaire S10, inmiddels elk concert wel valt te rekenen. Froukje heeft de showfinesse helemaal in de vingers. Benieuwd wat haar debuutalbum, nu eindelijk in zicht, gaat brengen.