Fabrizio Romano: transfergoeroe van 29 jaar met 11,5 miljoen volgers

Andermans nieuwtjes

Romano’s doorbraak was de primeur over een transfer van de Argentijnse spits Mauro Icardi, in 2013. Twee jaar eerder had hij, op verzoek van Icardi’s zaakwaarnemer, een profiel geschreven over de toen onbeduidende Barcelona-jeugdspeler. De contacten bleven warm. Toen Romano als eerste de transfer van Sampdoria naar Inter wist te melden, was zijn naam gevestigd. Hij kon aan de slag bij Sky Italia en streek neer in Milaan.

Daar leerde de geboren Napolitaan het vak van illustere transfernieuwsjagers, een ambacht in voetbalgek Italië. Romano spreekt zijn talen en onderkende de kracht van sociale media. Dat de Nederlands-Italiaanse spelersmakelaar Mino Raiola hem informatie toespeelde, lijkt aannemelijk: Romano schreef in een necrologie over zijn vele ontmoetingen met de afgelopen voorjaar overleden zaakwaarnemer. Raiola’s rechterhand José Fortes Rodriguez, die nu een aantal Nederlandse spelers begeleidt, zegt Romano zelf nooit te hebben gesproken. „Maar iedereen kent hem natuurlijk.”

Lees ook: Zoon van een pizzabakker die het voetbal voorgoed veranderde

Het lijkt soms of alle transfernieuws via Romano’s twitterkanaal loopt. „Hij werkt keihard, dat staat vast. Maar als je weet hoeveel moeite het kost om nieuws rond te krijgen, dat lukt je niet bij vierhonderd clubs tegelijk in heel Europa”, zegt voetbaljournalist Marcel van der Kraan. De chef sport van De Telegraaf zei onlangs in de Telesport Kick Off-podcast dat Romano de „nummer één van de knip en plaksites” is, een geringschattende term voor voetbalwebsites die andermans nieuwtjes recyclen. „Ik blijf volhouden dat Romano in een aantal gevallen niet de credits geeft”, zegt hij desgevraagd. „En dan kom ik gewoon op voor mijn journalisten.”

Aan een onderbouwing van zijn klacht wil Van der Kraan NRC niet helpen, daarvoor zou hij inzage moeten geven in hoe primeurs tot stand zijn gekomen. „Maar het kan niet zo zijn dat wij iets melden, en hij dat twee minuten later ook heeft. Zeker niet als je weet hoe wij dat dan hebben gehoord. Maar: maak het ook niet groter dan het is. Van mij mag het allemaal.”

Het laatste tikje

Het valt soms wel op dat Romano luttele minuten na, bijvoorbeeld, De Telegraaf een tweet van soortgelijke strekking plaatst voor een wereldpubliek. Dat sluit natuurlijk niet uit dat hij eigen bronnen heeft. Zo werd Frenkie de Jong afgelopen maandag door een Spaans medium gespot op het vliegveld van Barcelona, op weg naar Londen. De Oranje-internationale geniet interesse van Manchester United en heeft een salarisconflict met Barcelona. Twee minuten nadat De Telegraaf opgehelderd heeft dat het een privéreis betreft, komt ook Fabrizio Romano met een bezwerende tweet dat de trip niets met de transfer te maken heeft.

Inmiddels hebben Van der Kraan en Romano elkaar telefonisch gesproken. In de nachtelijke voice-message noemt Romano tegenover NRC de „aanval” van De Telegraaf „verrassend”. „Ze moeten daar ook weten dat ik ontzettend veel contacten heb. Al is het niet verrassend dat mensen jaloers zijn.” Inhoudelijk gaat hij niet in op de kritiek. „Waarom noemen ze niet mijn primeur over Tyrell Malacia van Feyenoord naar Manchester United? Of dat ik al twee dagen van tevoren meldde dat Anthony niet zou spelen tegen Sparta”, in de opmaat naar de recordtransfer van de Ajacied naar United. „Dat zou ik ze willen zeggen in hun podcast, maar ik ben nog steeds niet uitgenodigd.”

Volgens verschillende kenners is Romano’s succes te danken aan de hybride-vorm van eigen en andermans nieuws. Ja, hij belt en app zich het schompes en heeft primeurs die alleen maar van direct betrokkenen kunnen komen. Maar hij wordt ook een ‘tap-in merchant’ genoemd, iemand die de bal (een nieuwtje) nog een laatst tikje geeft. Bijvoorbeeld door bevestiging van andermans nieuws te brengen met een snipper extra.

Romano’s status als transfergoeroe maakt hem ook interessant voor zaakwaarnemers, spelers en zelfs clubs. Zo maakte Valencia, om meer reuring te creëren, een kort filmpje waarin Romano de komst van een nieuwe spelers aankondigde. Miljoenenpubliek gegarandeerd. Toen Maya Yoshida naar het Duitse Schalke ging wist Romano te melden dat de Japanner daarbij een aanbieding uit Turkije had afgeslagen. „Zelfs mijn vrouw wist daar niks van”, reageerde Yoshida op Twitter. Waarop Romano haar adviseerde om hem te volgen „voor meer Yoshida-updates”.

Goede contacten

Hoe het ook zij: met zijn aanpak, nooit een kritisch noot over de praktijken zelf en met een onstuitbare nieuwsgierigheid naar het laatste nieuws, heeft hij de voetbalwereld voor zich gewonnen. De transfermarkt is een jungle, maar hoe dichter bij de top hoe smaller het aandeel van zaakwaarnemerskantoren dat de dienst uitmaakt. Wie daar goede contacten heeft, kan ver komen. Gezien zijn faam en invloed is het niet ondenkbaar dat hij bij veel grote transfers een ingang heeft. De zaakwaarnemers van Antony wisten hem afgelopen zondag nog te bedienen met een ‘exclusief interview’ met de speler, een aantal toegestuurde citaten.

Romano noemde zich vorig jaar in de podcast van 433 Home of Football „onderdeel van het systeem”, de voetbalspelersmarkt dus, waarbij hij zijn contacten benadert „als vriend”. Betekent dat ook dat hij meewerkt aan transfers? Dat hij in de vijftig telefoontjes per dag heus wel eens wat informatie uitwisselt die clubs, spelers of zaakwaarnemers kunnen gebruiken? Zelf bestrijdt hij instrumenteel te zijn in het faciliteren van transfers. „Ik ben journalist”, zegt hij, „ik wil dat ook helemaal niet”.

Over zijn inkomstenbronnen wil Romano niet uitweiden. Hij doet freelance-klussen voor SkyItalia, CBS Sports (VS) en de Britse krant The Guardian en heeft een betaalde nieuwsbrief. Maar over hoe hij zijn enorme bereik commercieel benut doet hij geen mededeling. Hij heeft één vriend in dienst en een agentschap voor de productie van zijn YouTube-filmpjes. „That’s it.” De rest, zegt hij, doet hij allemaal zelf.