Een bonte lappendeken van groots georkestreerde pop

Een veelzeggend detail bij de recente reünietournee van Supergrass was dat de Britpopgroep de optredens consequent begon met het nummer ‘In It For the Money’. Van zanger en gitarist Gaz Coombes was al langer bekend dat zijn hart elders lag dan bij de tweedimensionale poprock van zijn succesband. In zijn solowerk heersen diepere artistieke ambities. Op dit vierde album slaat Coombes zijn vleugels uit naar groots georkestreerde pop, niet ver verwijderd van de nieuwe richting die de Arctic Monkeys in de afgelopen jaren kozen. Een paar keer komt Coombes dicht in de buurt van de perfecte popsong, met het barokke ‘Don’t Say It’s Over’ en het naar glamrock neigende ‘Long Live the Strange’. Een zoete akoestische popsong (‘Not the Only Things’), een protestsong (‘Sonny the Strange’) en de utopische ballade ‘Dance On’ maken er een bonte lappendeken van, die het hier en daar met wat minder overdadige arrangementen had kunnen stellen.