Dulfers feestfunk met een positieve mindset

Stoppen zullen we niet. De titel van Candy Dulfers dertiende plaat We Never Stop onderstreept niet alleen de veerkracht van het door corona lamgeslagen muziekleven, maar het tekent ook de onvermoeibare drive van de saxofoniste zelf. Na twee stille jaren is ze terug op de podia, met een positieve mindset in ongepolijst feestelijk funkwerk door een uitstekende band. Vroeg in het vak naast vader Hans („speel ze plat”) en sinds haar debuut in 1990 (Saxualitity), presenteert Dulfer zich met flair en bluf als doorgeefluik van volvette jazzfunk. Een haast vanzelfsprekend gegeven is hoe ze optrekt met de grootste pop- en jazznamen. Ook weer op We Never Stop, van Marcus Miller tot Nile Rodgers in de feestfunker ‘Jammin’ Tonight’ en de sierlijke ballade ‘Convergency’. Dulfers toon, boterige funkkrullen met vinnig triomfantelijke uithalen, kennen we. Maar de zorgvuldigheid en diepere laag in de nummers, met grooves langs maatschappelijk thema’s, laten deze plaat er nu echt uit springen.Amanda Kuyper