Als je je ogen sluit, is het onvoorstelbaar dat Thomas Dudkiewicz één acteur is. Hij moet zeker drie katten zijn, een vis, een Amerikaanse schrijver en een bezorgde vrouw die uit het ziekenhuisraam een sigaret opsteekt. Maar als je je ogen opent, staat Dudkiewicz in z’n eentje achter de microfoon.
Het is inmiddels het handelsmerk van deze Nederlandse acteur: zijn lenige stem, die hij diep en bassend kan laten klinken of juist iel met een totaal ander accent, maar altijd in het Engels. Zo schakelt Dudkiewicz in The Last Chapters razendsnel van het ene naar het andere personage, voert dialogen aan de rand van een bed of staat op een slagveld. Hij slingert je van BBC-drama naar fantasyfilm.
Als één van de leden van performancecollectief Urland zette Dudkiewicz zijn vocale talent vaker in, bijvoorbeeld in de solovoorstelling Bedtime Stories uit 2016. In regie van Thibaud Delpeut is zijn nieuwe solo een stuk visueler dan het hoorspel dat Dudkiewicz bijna 10 jaar geleden maakte. Toen zat de performer rustig aan een tafel in gedimd licht, nu rolt en holt hij over het toneel. Ook speelt het lichtgebruik op het toneel een belangrijk rol, vormgegeven door scenograaf Hendrik Walther.
Een bizarre reis
In The Last Chapters duiken we in het hoofd van Thomas, een jongen die in coma ligt en een bizarre reis maakt door zijn fantasie. Dudkiewicz schreef een filmisch verhaal dat een mix lijkt van de onnavolgbare logica van regisseur Christopher Nolan, een snufje Lord of the Rings en surrealistische scènes à la Tim Burton. In een nachtmerrieachtig avontuur vecht de hoofdpersoon tegen draken, ontmoet hij een bloeddorstig vissenleger en maakt kennis met een macho soldaat. Hier doorheen vlecht Dudkiewicz een boodschap over chaos en orde, over een kunstenaar die het leven vergeet om zijn kunst te voeden en over het omarmen van ‘het kwaad’ in jezelf. De vertelling is bij vlagen misschien iets te ambitieus, maar overtuigt in de knap uitgewerkte situaties en personages.
Als toeschouwer draag je een koptelefoon, waardoor het auditieve epos je oren binnen knalt of je, bijna fluisterend, kippenvel bezorgt. De live uitgevoerde soundscape van Tomas Loos zet de epische gevechten en heen en weer schietende dialogen kracht bij: onweer dondert, water raast en opeens tsjilpen de vogels. En zo is The Last Chapters een ode aan de verbeelding, waarin Dudkiewicz met zijn betoverende stemgebruik intrigeert en indruk maakt.
