Dobbelen tegen jezelf is écht spannend

In je eentje dobbelstenen rollen. In je eentje twijfelen over de volgende zet. In je eentje winnen of verliezen. Is dat niet treurig?

Feit is dat de bordspellenindustrie de solospeler heeft ontdekt. Op de laatste pagina’s van de spelhandleiding vind je steeds vaker uitleg hoe je een meerspelerspel in je eentje spelen kan. Handig voor de spelgek die voor een avondje geen vrienden weet op te trommelen.

Spellen die je louter in je eentje spelen kan, zijn een logische evolutie. Under Falling Skies is er een fantastisch voorbeeld van. Dit fijne dobbelspel leent plot en spelontwerp van Space Invaders: buitenaardse wezens bedreigen de aarde. Een hemelvullend moederschip lanceert steeds nieuwe indringers die naar de aardbodem afzakken. Vanuit een ondergrondse basis voer jij, solospeler, de verdediging van de aarde aan.

De dobbelstenen die je rolt, moeten een plekje krijgen in elke kolom van het speelveld. Een dobbelsteen op een krachtcentrale wekt energie op. Een dobbelsteen op de graafmachine graaft je basis verder uit. Enzovoorts.

Het listige is dat elke geplaatste dobbelsteen tegelijkertijd buitenaardse indringers in dezelfde kolom naar beneden doet zakken. Stel je legt de steen met waarde zes op een krachtcentrale. Zes energie klinkt aantrekkelijk. Tot je bedenkt dat het ruimteschip in dezelfde kolom ook zes vakjes naar beneden zakt. En als een ruimteschip het aardoppervlak bereikt, raakt je basis beschadigd.

Gelukkig is er afweergeschut. Maar helaas: dat werkt alleen op bepaalde vakjes en alleen als je de juiste waardes rolt. En zelfs dan voelt terugschieten als water hozen in een lekke boot: je hebt nooit genoeg dobbelstenen om alle buitenaardse ruimteschepen stuk te schieten. En intussen voert het afdalende moederschip de druk steeds verder op.

Tegen jezelf dobbelen blijkt zo verrassend spannend. Winst of verlies komen volledig voor eigen rekening: je hebt alle dobbelstenen tenslotte zelf geplaatst. En hoe prettig eigenlijk, dat je nooit op de twijfelende medespelers hoeft te wachten of overvallen wordt door een snelle zet. De solospeler denkt altijd precies lang genoeg na over zijn volgende zet.

Nee, de solospeler is allesbehalve treurig. Net zoals de lezer, gamer, seriebinger, kruiswoordpuzzelaar en balhooghouder niet treurig zijn. Hooguit is zijn solohobby minder bekend. En als er nou meer spelletjes als Under Falling Skies uitkomen is dat straks verleden tijd.