Nadat ik op zaterdagochtend succesvol op pad was geweest om radicchio te kopen, kon ik aan de slag met het recept voor cannelloni. Na enige twijfel tussen zelf pasta maken of toch gedroogde cannelloni gebruiken, koos ik voor een compromis: verse lasagnebladen uit de supermarkt. Ik had een stukje van de bladen afgesneden om vierkantjes te krijgen en hoewel ze wel wat kleiner waren dan 12×12 centimeter kon ik er prima rolletjes van maken. Voor de vulling verving ik de ricotta door mozzarella en roomkaas. Toen de pastavellen op waren en de ovenschaal vol, had ik nog wat vulling over. Nu kwamen de afgesneden lapjes goed van pas. In een klein ovenschaaltje maakte ik laagjes van vulling en pasta: een soort restlasagne voor de volgende dag. We aten het met zacht gebakken venkel met kappertjes en wat citroen. Het smaakte prettig bitter en zacht, en daardoor ook verrassend. De walnoten zorgden voor de nodige bite. Erbij dronken we de Italiaanse primitivo die ik ook voor de vulling had gebruikt.
Lees ook het meegekookte recept
