De Nio ET7: razendsnelle Chinees en achterin ongekend ruim

Zo gaat dat tegenwoordig. Je trekt de portefeuille, huurt een blik Harvard-hipsters voor de software in, laat bij grote firma’s weggekochte topdesigners een soort Tesla tekenen, drukt op de 3D-printer en bouwt een auto. Het merk Nio werd in 2012 door de Chinese miljardair William Li bedacht op een balkon. Hij zag smog hangen, dacht aan zijn nageslacht, en onderging een door de Nio-marketeers tot Openbaring opgetuigd visioen van schone luchten onder blauwe hemelen. Nu is Nio een echt merk met een heel gamma van elektrische auto’s en een filosofisch logo waarvan de middellijn een Nieuwe Horizon symboliseert. Mij deed het aan Kenny denken, het gehelmde, keer op keer vermoorde zielenpietje in de tekenfilmserie South Park. Maar die is in China al verboden, dus geen hond die het ziet.

Wat zich in Nederland tot dusver aan Chinese merken voorstelde was verdienstelijk maar kleurloos. Nio’s reusachtige ET7, met de kleinere ET5 en de onvermijdelijke suv de eerste Nio die dit land bereikt, steekt er met kop en schouders bovenuit. Het ontwerp is schoon en irritatieproof, zonder geforceerde hulp- en decoratielijnen. Het dashboard met zijn ‘zwevende’ displays en de slim achter een opstaande rand verstopte ventilatieroosters is elegant bekleed met duurzaam rotan. De ET7 is razendsnel, het interieur goed afgewerkt en achterin ongekend ruim. De voortreffelijke stoelen hebben het keurmerk van de Duitse artsenclub Aktion Gesunder Rücken. Zeker voor een nieuwkomer is het een verbluffend knappe auto.

Mannenromantiek

Nio noemt de ET7 een mobile living space. Het illustreert hoe nieuwe generaties autobouwers naar de auto kijken. Ze zien hem als mobiele zithoek die je comfortabel, stil en efficiënt van A naar B brengt. De rij-sensatie is al bijna secundair, de mannenromantiek zo goed als dood. De EV 3.0 wordt een user platform voor de hightech die de van brullende motoren afgekickte Nio-millennial de slagroom op de taart vindt. De supersnelle software komt van Nvidia, de bulten boven de voorruit zijn de uitkijkposten van Lidar, een radarsysteem dat met laserpulsen en voorheen ondenkbare precisie de omgeving scant, onmisbare schakel in de evolutie naar autonoom rijden. Ontmoet vervolgens Nomi, de spraakgestuurde assistent voor alle functies waarvoor je vroeger knoppen had. Ze zit vermomd als bolletje met oogjes bovenop het dashboard en klinkt als een meisje, wat post-middelbare rijders oncomfortabele Lolita-associaties kan bezorgen. Spreek haar aan met ‘Hi Nomi!’ en ze beantwoordt alle vragen die niet over seks, Hegel of de politieke situatie in China gaan. Op een draaiplateau richt ze haar getekende gezichtje naar de vragensteller. Dat doet ze even adequaat als op verzoek de ramen openen of de binnentemperatuur aanpassen. Ze is het wonderkind dat na een jaar pianoles perfect maar onbezield Beethovens Appassionata speelt. Je blaast de loftrompet maar gilt het uit.

Niet nieuw is Nio’s oplossing voor het laad- en actieradiusprobleem: de batterij vervangen in een wisselstation. Toen het Israëlische bedrijf Better Place dat concept vijftien jaar terug lanceerde, was het zijn tijd ondoenlijk ver vooruit. Geen hond reed elektrisch en de Renaults die Better Place gebruikte misten elk appeal. Inmiddels zou een wisselnetwerk voor veelrijders een interessante aanvulling op de laadinfrastructuur kunnen worden: binnen vijf minuten met een volle accu en volgens Nio een bereik van maximaal 580 kilometer weer op pad. Het merk heeft in China al 1.100 stations neergezet. Als Nederland het Nio-avontuur omarmt, komen ze ook hier.

Het wisselstation lijkt op een wasstraat. De auto rijdt zelfstandig achteruit naar binnen. Onder de vloer wordt met beschaafd rumoer en lichte deining het immense batterijpakket vervangen. Je kunt blijven zitten, het is zo gebeurd. Briljant.

De ET7 komt er met accu’s van 75, 100 en later 150 kWh, een voorlopig nieuw record. De ET7 met de maximale batterijcapaciteit moet volgens Nio ruim duizend kilometer op één lading halen. Goed mogelijk. In de testauto zag ik het verbruik al regelmatig dalen tot 13 kWh op 100 kilometer. In deze klasse zag je zulke waarden eigenlijk alleen bij Tesla. Daar is de prijs ook naar. Een flexibel abonnement – aan verkoop doet Nio hier nog niet – kost tussen de 1.300 en 1.500 euro per maand. Of hij aanslaat? Dat hangt mede van Xi af. Als die echt besluit Taiwan te annexeren zijn de Chinese autobouwers in Europa toast, met alle logistieke gevolgen van dien. Dat zwaard van Damocles krijg je er gratis bij.