‘Dat conflictvermijdende ben ik in veertien jaar politiek helemaal kwijtgeraakt’

‘Zeep maken is heerlijk. Ik maak decoratieve zeep: mooie, kleurige blokken waar ik bijvoorbeeld een 3D-figuurtje van een eekhoorn in maak. Ik maak voornamelijk dit soort ‘moeilijke’ zeep, maar daar word ik nou eenmaal door aangetrokken. Als ik zoiets zie in een tutorial op YouTube, vind ik dat een leuke uitdaging.

„Er gaat best veel tijd in zitten; het is eigenlijk al geen hobby meer te noemen. Ik ben nu ook bezig met het krijgen van een EU-certificering om de zeep te mogen verkopen in een webshop. Ik kan blijkbaar niets een beetje te doen. Ik stort me er meteen volledig in, maar ik vind het fantastisch. Voor mijn werk in het onderwijs en de politiek zit ik vooral in mijn hoofd. Dit is even héérlijk met je handen bezig zijn.

„Ik mag van mezelf over een paar dingen arrogant zijn en één daarvan is dat ik goed les kan geven. Dat doe ik vier dagen in de week bij hbo rechten aan de Hogeschool van Amsterdam. Ik ben geen jurist, maar geef verschillende vakken op het gebied van communicatie.

„Het leukste vind ik werken met de studenten. Helemaal die lekker brutale; daar heb je er genoeg van in Amsterdam. Waar andere docenten discussies over controversiële onderwerpen uit de weg gaan, vind ik die gesprekken juist leuk. Want dán zijn we aan het leren met z’n allen.

„Vroeger was ik helemaal niet zo. In de DISC-persoonlijkheidstest was ik altijd vooral groen: de kleur van de stabiele, sociale factor. Conflictvermijdend ook. Maar toen we laatst op mijn werk weer eens zo’n test deden, bleek ik voornamelijk rood te zijn: direct en assertief. Dat conflictvermijdende ben ik helemaal kwijtgeraakt, waarschijnlijk door mijn veertien jaar in de politiek. Want als je dingen lief vraagt in de politiek, dan gebeuren ze niet.

Ingevallen als gemeenteraadslid

„GroenLinks was altijd mijn partij. Ik heb lang in het bestuur gezeten van de lokale afdeling in Utrecht en was voorzitter van de landelijke werkgroep onderwijs. Ik heb in 2021 nog vier maanden ingevallen als gemeenteraadslid, maar dat was echt niet te combineren met mijn werk bij de Hogeschool. Zonder de gemeenteraad was ik al 24 uur per week kwijt aan mijn taken, vrijwillig.

„Het zat me al een tijdje niet lekker hoe de partij intern omging met diversiteit en racisme. In Utrecht was het goed geregeld, maar ik was niet blij met de landelijke koers. Als bestuurslid inclusie was ik een soort informele vertrouwenspersoon voor mensen van kleur in andere afdelingen van GroenLinks. Zo hoorde ik van soms ronduit racistisch gedrag. Hoe bijvoorbeeld iemand vroeg om nog wat ‘bruine hoofden’ voor de campagne. Of een geval waarbij iemands huidskleur werd beschreven als ‘de kleur van mijn anus’. Telkens als ik dit probeerde aan te kaarten bij de landelijke voorzitter van het bestuur, kreeg ik te horen: goh, dat is niet onze ervaring binnen de partij.

„Uiteindelijk heb ik met twee collega’s een interview gegeven over racisme binnen de partij. Als een laatste poging om aandacht te vragen. Toen daar wéér een reactie op kwam in de trant van ‘dat is niet onze ervaring’, was ik het zat. Toen heb ik mijn lidmaatschap opgezegd.”

‘Te Aziatisch beleefd’

„Activismeburn-out is een ding. Ik had daar ook een beetje last van na GroenLinks. Ik voelde me moe en neerslachtig, over dat het allemaal zo langzaam gaat. Als kind van twee ouders die in Indonesië zijn geboren, zat ik op de basisschool in Bilthoven. Ik had een gymnasium-Cito0score, maar kreeg een mavo-advies met de woorden: ‘ze is te Aziatisch beleefd’. Ik weet nog steeds niet helemaal wat dat betekent, maar het was niet positief.

„Als ik dan hoor hoeveel van mijn studenten – een superdiverse groep – nog steeds worden ondergeadviseerd, maakt me dat boos. My god, het is nog stééds zo! Dan wil ik weer in actie komen. Want als ik het niet doe, wie doet het dan?

„Het heeft me dan ook veel moeite gekost om te starten met zeep maken. Al die uren die ik dan niet besteed aan nuttige zaken, zoals de strijd tegen racisme… Maar toen heb ik gedacht: nee Fiona, je mag ook eens iets aan jezelf gunnen.

„Long covid heeft me mede over die drempel geholpen. Afgelopen maart kreeg ik voor het eerst corona en werd ik behoorlijk ziek. April, mei en juni heb ik niet kunnen werken. Mijn arts adviseerde me iets rustigs op te pakken. Uiteindelijk werd dat zeep maken. Als ik dat als ‘privé’ tel, is nu mijn werk-privébalans weer goed. Hoewel ik nog steeds sneller moe ben, kan ik weer gewoon mijn normale uren werken op de Hogeschool.

„Qua huishouden houd ik het bij tot een basisniveau. Zolang het niet echt vies is, kan de rest me weinig schelen. Gelukkig komt een hulp hier één keer in de twee weken langs om schoon te maken en op te ruimen. Die luxe gun ik mezelf. Ooit woonde ik hier samen, maar dat is nu alweer tien jaar geleden. Met daten ben ik niet bezig. Een relatie is leuk, maar zonder ben ik ook tevreden.

„Wat ik wél eens mis aan een relatie, is dat je elkaar kunt oppeppen om in actie te komen. Ik erger me bijvoorbeeld al twintig jaar aan het plafond waar je de losse platen ziet zitten. En de houten vloer moet ook nog steeds gelakt. Maar ja, dan moeten al mijn spullen eruit, inclusief mijn drieënhalfduizend boeken. Iemand met wie je afspreekt om het in te plannen en het dan ook daadwerkelijk doet – dat zou wel eens fijn zijn.”

In Spitsuur vertellen stellen en singles hoe zij werk en privé combineren. Meedoen? Mail naar [email protected]