In Duitsland is een wasberenplaag. Ik kreeg filmpjes opgestuurd van hoe Duitsers dit probleem aanpakken: ze maken er worsten en gehaktballen van. Duitsers kunnen overal worst van maken, de honger is er altijd groter dan de plaag. Voor de liefhebbers: u moet worsten uit de omgeving Krefeld hebben.
Eergisteren had ik na afloop van het programma Van Roosmalen en Groenteman een goed gesprek met boswachter Arjan Postma, een man die ik leerde kennen bij opnames van De Slimste Mens waar hij mij uitschakelde omdat er tijdens die bewuste uitzending verdacht veel dierenvragen werden gesteld. We hadden het over het slakkenoverschot. Er zijn er vanwege de nattigheid overal meer dan normaal. Hij bevestigde wat ik langer weet, dat er in en rond Wormer inderdaad nog meer slakken zitten dan elders in het land. Hij vond het een goed idee om eens met een saté-prikker door de tuin van het tussenhuis te gaan en ze dan heerlijk te roosteren.
„Kinderen vinden dit ook leuk.”
Wel een dagje laten uitlekken om het minder prettige plantenvocht eruit te laten sijpelen.
En zo groei ik steeds meer naar de natuur toe. Ik neem wat overvloedig aanwezig is en begin steeds meer na te denken bij al het andere wat ik eet en drink.
Is het koeiendansen al voorbij?
Als je maar lang genoeg in het donker bent gemolken, ga je vanzelf dansen
Ik herinner me van eerdere jaren dat een groot zuivelbedrijf open dagen organiseerde op boerderijen waar de mensen dan konden genieten van koeien die dansend naar buiten komen omdat na maanden van opsluiting de deuren opeens werden opengetrokken door een glimmende boerenfamilie. Als je maar lang genoeg in het donker bent gemolken, ga je vanzelf dansen. Ik zou ook gaan springen van ieder blauw streepje lucht, laat staan wat ik zou doen bij een bundel zonnestralen.
Een paar weken terug gingen we, we moeten wat op zondagen in een dorp, in gezinsverband naar een ‘boerendag’ van een biologische boerderij. Er lag daar een varkensgezin in een plas blubber. We mochten er voedselresten naartoe gooien.
„Ja”, zei de boerin, die zelf aardewerk en breiwerk verkocht, „het zijn gelukkige beesten. En gelukkige beesten geven lekkerder vlees.”
Het houden van dieren heeft ook bij biologische boeren altijd een financiële component. Er kwam een boerenpuberkind bijstaan. Hij zei: „Mama zei vroeger als de volwassen varkens weer eens waren verdwenen altijd dat ze op skivakantie waren.”
Moeder boer, lachend: „We kregen ze ingevroren terug van de slachter.”
Boerenhumor.
Marcel van Roosmalen schrijft op deze plek een wisselcolumn met Ellen Deckwitz.
