Column | Veiligheid op de lange termijn

In de familie-app ging het de afgelopen dagen onophoudelijk over dat de politie melding had gedaan bij Veilig Thuis, vanwege de vele minderjarigen die afgelopen zaterdag met hun ouders deelnamen aan de klimaatdemonstratie van Extinction Rebellion.

„Je reinste larie”, gromde mijn nicht die daar met haar zoons van twaalf en veertien was. „Het is gewoon pesten. En je zadelt die mensen van Veilig Thuis bovendien met extra werk op. Alsof zij niets beters te doen hebben.”

Iedereen viel haar bij. Zelf was ik er niet zo zeker van of dit alleen demonstrantje treiteren betrof. Een bevriende agent vertelde me dat hij echt wel snapte waarom er op de A12 hele gezinnen aanwezig waren, dat iedereen zich zorgen maakt over het klimaat, maar dat het zijn werk is om alle burgers te beschermen, in het bijzonder de kwetsbare. Je wilt echt niet dat er in alle tumult opeens een kind gewond raakt, of erger.

„Onze taak is het waarborgen van orde en veiligheid”, zei hij.

„Ja, maar ergens is zo’n standpunt ook wel gemakzuchtig”, antwoordde ik, „want je kijkt nu alleen maar naar orde en veiligheid op de korte baan. Alle chaos en gevaar die op de lange termijn ontstaan door klimaatontwrichting laat je buiten beschouwing.”

De agent kaatste terug dat hij niet over de lange termijn ging, dat was aan de politiek. Hij had natuurlijk gelijk, maar ik moest ook denken aan wat Pieter Omtzigt ooit zei tijdens de toeslagenverhoren, dat je in dit land als ambtenaar een probleem hebt opgelost wanneer je kan uitleggen dat je niet verantwoordelijk bent voor de oplossing ervan. Het probleem is er weliswaar dan nog wel, maar hee, jij hebt je netjes aan je functieprofiel gehouden.

De grote ellende is natuurlijk dat het doorsubsidiëren van de fossiele industrie íéders probleem is. Als dit zo doorgaat is het slechts een kwestie van tijd tot er in dit land zwaardere overstromingen plaatsvinden dan die van juli 2021.”

Toen ik hierover met mijn nicht sprak, knikte ze.

„Die meldingen bij Veilig Thuis zijn een voorbeeld van zeer beperkte betrokkenheid. Het kijkt naar het welzijn van kinderen op de korte termijn, niet naar de lange, zoals het hebben van een leefbare planeet. Dan kan je als handhaving wel melding doen van mishandeling omdat de jonkies op zo’n demonstratie mogelijk gevaar lopen, maar je hebt ook de taak om naar schade op de lange termijn te kijken.”

„Maar ja”, zei ik, „dat valt niet onder hun protocol.”

Ze zuchtte diep.

„Weet je wanneer er pas weinig orde en veiligheid is? Als de helft van ons land straks onder de zeespiegel ligt, terwijl de andere helft in vlammen opgaat.”