Column | Nieuwsgierige angsthaas

De avonden worden donkerder, mist zweeft door de straten en mensen duiken weg in hun kragen op weg naar filmtheater of thuisbioscoop. Nu de horror in de aanloop naar Halloween in de lucht hangt, hebben veel mensen zin om te gruwelen. Er draait al een nieuwe film in de Halloween-franchise (De laatste! Nu echt!) en de rest van de maand zal er nog veel gegriezel volgen. Het is, zoals generatie Z’ers op sociale media zeggen: spooky season.

Zoals bijna altijd in deze periode verschijnen er ook weer nieuwsberichten over een gruwelproductie die zo heftig is dat bezoekers flauwvallen of kotsend de zaal verlaten.

Dit jaar heeft Terrifier 2 de eer, een Amerikaanse slasherfilm over een demonische clown, Art the Clown genaamd, die bloedbaden veroorzaakt tijdens Halloween. Google naar de titel en de artikelen stapelen zich op. De constatering: door het brute hak- en zaagwerk in de film zouden de ambulances klaar moeten staan om bezoekers bij de uitgang op te vangen. Nou zijn zulke verhalen vooral slimme pr, gratis reclame voor films die meestal niet de grootste marketingbudgetten hebben. Het hielp de horrorklassieker The Exorcist vijftig jaar geleden al. ‘They wait hours to be shocked’ kopte de New York Times boven een stuk waarin verslaggever Judy Klemesrud in een bioscooprij gaat staan en onderzoekt waarom de film nou zo’n sensatie is.

Na afloop van de voorstelling was ze verrast dat bijna iedereen positief naar buiten kwam. Het publiek had veel lol met het ronddraaiende hoofd van de bezeten Linda Blair. Het is met de nieuwste moordclown niet veel anders. Ik ben best benieuwd waarom juist Terrifier 2 boven is komen drijven. Toch zal ik hem vrijwel zeker overslaan zodra hij Nederland bereikt (er is op dit moment nog geen releasedatum voor Nederland). Volgens Amerikaanse recensenten valt het met de flauwvalfactor wel mee, maar moet je wel iets met pittige ‘gore’ hebben om er van te genieten. Niemand zal mij ooit aanzien voor een horrorheld, dus daar houdt het op.

Wikipedia

Toch valt nieuwsgierigheid dankzij Wikipedia nog wel een beetje te voeden. Zo kun je, indien nodig, toch nog een beetje meepraten. En dat doen best veel mensen: journalist Rob Harvilla, ook te angstig voor filmische narigheid, maakte zelfs al eens recensies van Wikipediapagina’s over horrorfilms. Prima voor pulp, maar er blijven nog altijd artistiek hoogwaardige films over die je toch echt wil ervaren. Ook daar biedt het internet hulp. Recensies kunnen al helpen. Wie echter nog meer zekerheid wil kan naar de site van Slate gaan. Populaire films die horror-elementen bevatten worden daar via allerlei tabellen geanalyseerd.

Je kunt zie hoe een bepaalde film scoort op factoren als ‘spookiness’ en ‘gore’. Die laatste categorie gaat van Singin’ in the Rain (geen gruwelijke dingen) tot Saw (veel gruwelijke dingen). Zo kon ik deze zomer zien dat Nope, de nieuwste film van moderne meester Jordan Peele, echt wel mee zou vallen. Je geeft het verrassingselement een beetje op, maar op zo’n manier ga je als angsthaas toch iets relaxter de zaal in.