Wereldvreemde elite op vakantie in ‘The White Lotus’

Recensie


Media

Serie In het langverwachte nieuwe seizoen van ‘The White Lotus’ botsen welgestelde vakantiegangers wederom met het personeel van een luxe hotel. Waarom raakt deze serie een snaar?

Het nieuwe seizoen van The White Lotus speelt zich af op Sicilië.
Het nieuwe seizoen van The White Lotus speelt zich af op Sicilië.

Beeld HBO / Fabio Lovino

Een onvergetelijke vakantie moet het worden. De gasten die met een bootje aanmeren bij een megaluxe hotel op Sicilië maken zich op voor een verblijf in het paradijs, ver weg van de gewone wereld. Maar het ongemak hangt al in de lucht voordat het gezelschap op de steiger staat: de vrolijk zwaaiende manager ontdekt dat er te weinig champagneglazen klaarstaan voor de nieuwe groep. Als kijker weet je al dat dat kan leiden tot veel grotere problemen.

We hebben het hier namelijk over een nieuw seizoen van The White Lotus, waarin maker Mike White toont wat er kan gebeuren als heel rijke mensen hun zin niet krijgen. Schrijver en regisseur White wist in het eerste seizoen van de serie over de gasten en het personeel van een exclusief resort op Hawaï, op een speelse en toch bijtende manier te spelen met onderwerpen als klassenverschil en racisme. En de spot te drijven met rijken die zich volstrekt onbewust zijn van de geprivilegieerde bubbel waarin ze leven. Dat raakte een snaar bij veel kijkers, zeker tijdens de corona-lockdowns. Veel mensen zaten verplicht binnen, maar lazen ondertussen berichten over een beroemdheid als Kim Kardashian, die op een privé-eiland haar verjaardag vierde.

De serie groeide onverwachts uit tot een fenomeen en was afgelopen september de grote winnaar tijdens de Emmy Awards, de belangrijkste Amerikaanse tv-prijzen. Er wordt dus hartstochtelijk uitgekeken naar dit tweede seizoen. En dat terwijl kwaliteitszender HBO The White Lotus oorspronkelijk als een losstaande mini-serie zag, een tussendoortje. HBO zocht in de vroege, onzekere fase van de coronacrisis naar een productie die grotendeels op één locatie gefilmd kon worden. White had nog een idee, tikte zonder schrijversteam de scripts, verzamelde een uitstekende, door corona grotendeels werkloze cast en regisseerde alle afleveringen.


Lees ook: De holle lach in hedendaagse klassesatire

Door het grote succes kon hij The White Lotus ombouwen tot een anthologieserie, waarin ieder seizoen een losstaand verhaal met een (grotendeels) nieuwe cast heeft. De fictieve White Lotus-hotelketen is het bindweefsel. De eerste reeks speelde zich af op Hawaï, seizoen twee verplaatst de actie naar een hotel in Italië. En White hintte al op een derde seizoen in Japan.

Meer seks

The White Lotus: Sicily is een remix van de oorspronkelijke formule. Dat merk je al door de muziek in de leader: het bekende deuntje bevat ditmaal dance-elementen. Het wordt iets wilder, lijkt de intro te beloven.

Meer dan het eerste seizoen gaat de aandacht naar relaties, seks en genderrollen. Het maatschappijkritische element is er nog, maar minder op de voorgrond. Dat is bewust, geeft White toe. Sommige critici vonden dat hij in het eerste seizoen amper ruimte gaf aan de inheemse inwoners van Hawaï. Zij bleven slechts figuranten, de spotlight was gericht op de ‘kolonisten’, de witte Amerikanen in het luxe-hotel. „Ik durfde me niet weer in de wateren van het kolonialisme te begeven, wetende dat ik vanuit elke richting sluipschuttersvuur zou krijgen”, zegt de maker daarover tegen de site Vulture. Door zich meer op de ‘politiek’ van relaties te richten, hoopt hij zo’n discussie deze keer te voorkomen.

Het klinkt daarmee alsof White deze keer minder inhoudelijke risico’s neemt. Dat klopt een beetje, al is zijn ambitie op andere vlakken groter, blijkt uit de eerste vijf afleveringen (van de zeven) die de pers vooraf kon bekijken. De schaal van de productie is groter, de locaties zijn indrukwekkender, de soundtrack gevarieerder.

Daarnaast is er gekozen voor een minder cynische toon, er sijpelt meer begrip voor de personages door. Ook bij het personage van actrice Jennifer Coolidge, een van de weinig terugkerende gezichten. Zij speelt Tanya, een kwetsbare erfgename van middelbare leeftijd die eenzaam en verloren door het leven zweeft. Coolidge, bekend van bijrollen in Legally Blonde en American Pie, wist in de vorige reeks zowel humor als tragiek in Tanya te leggen. Haar excentrieke gedrag is hilarisch, tegelijkertijd is overduidelijk dat hoewel ze veel comfort kan kopen, ze nooit echte liefde krijgt. Coolidge kreeg terecht een Emmy voor haar spel.

Menselijk tekort

De actrice vertelt tijdens een videogesprek met een groepje journalisten over de empathische kant van White. „Hij is eigenlijk een zeer gevoelig persoon, iemand die zich zorgen maakt over de wereld. Hij toont in zijn werk het menselijk tekort.” White maakt ondanks zijn kritische blik inderdaad geen monsters van de meeste personages, je kunt vaak nog wel met ze meeleven. Of in elk geval begrijpen waarom ze zijn zoals ze zijn.

Een belangrijke verhaallijn in het tweede seizoen, met personages gespeeld door Michael Imperioli en F. Murray Abraham, richt zich ook op menselijke zwakte. Imperioli (The Sopranos) neemt de rol van Dominic op zich, een filmproducent met Italiaanse roots die kampt met een seksverslaving. Dominic en zijn familieleden komen door de acties van een inventieve sekswerker in komische situaties terecht, maar de verslaving waar hij mee kampt wordt niet overdreven lollig neergezet. Imperioli: „Het is lastig om als acteur te balanceren tussen komedie en drama. Maar zo zit het leven in elkaar: het ene moment is het hilarisch, even later verschrikkelijk.”

Lees verder…….