Column | Liever bij de mannen

Voor de woorden die ik nu ga schrijven vraag ik alvast vergiffenis aan Tom Egbers. Vorig jaar hielp hij mij geduldig een tekst op een fatsoenlijke manier in te spreken en wat krijgt hij terug? De stank voor dank die nu volgt. Sorry Tom, wat moet, dat moet.

Vrijdagavond na Noord-Ierland – Engeland zaten Suse van Kleef, Leonne Stentler, Sjoerd van Ramshorst en Tom Egbers aan de tafel van Studio Engeland. De redactie had de vrouwelijke en mannelijke sportdeskundigen om en om geplaceerd, alsof ze niet wilde uitstralen dat vrouwen en mannen in vrouwenvoetbal vijandige kampen zouden zijn. Dat mislukte.

Engeland had 5-0 gewonnen, dus ging het over Sarina Wiegman. Beelden van haar in de rol van Engelse bondscoach, waren gemonteerd op This girl is on fire van Alicia Keys. Een monumentje werd opgericht. Toen de muziek wegstierf, zei Tom dat Sarina een goeie coach is. „Ooit is ze klaar hier in Engeland. Wanneer gaat een grote club uit de Eredivisie zeggen: ‘He, Sarina Wiegman, dat is echt een hele goeie coach?’”

In de studio moest een zacht gesis hoorbaar zijn, veroorzaakt door de stoom uit de oren van Suse en Leonne. Suse bleef glimlachen en vroeg: „Je bedoelt de mannen Eredivisie?”

„Ik bedoel … sorry …”, zei Tom. Hij draaide met zijn ogen, lachte gespeeld en leek zich geen raad te weten met zijn houding. Dat had hij inderdaad bedoeld, bekende hij: een club uit de mannen Eredivisie.

Suse, nu gehuld in een wolk stoom maar voor zover zichtbaar nog steeds aan het glimlachen, legde het uit: „Sarina wil met wereldtop werken en een club uit het midden van de mannen Eredivisie, is geen wereldtop.”

Sjoerd herhaalde voor de zekerheid Toms vraag, maar anders geformuleerd: „Denk je dan dat, na dit toernooi, als een club als FC Twente zich zou melden, ze zou weigeren?”

Tegelijk riepen Suse en Leonne: „Ja, natuurlijk, mafklapper!” Ze verwoordden het anders, maar dat was wat ze bedoelden met dat beschaafde uitleggen dat Sarina waarschijnlijk zou weigeren. Leonne zei: „Vriend, in het vrouwenvoetbal, is mannenvoetbal allang geen speler meer.” Dat waren niet haar woorden, maar het was wel wat ze zei met de grijns die ze had toen ook zij uiteenzette dat nationale competitie geen wereldtop is.

Dat twee vrouwelijke analisten twee mannelijke collega’s uitlegden dat mannenvoetbal voor vrouwen niet het hoogst haalbare is, leverde heerlijke televisie op. Vooral omdat je bij de mannen het kwartje live kon zien vallen. Ik zal vanaf nu bij elke wedstrijd die de Leeuwinnen spelen, uitkijken naar het moment waarop een van de verslaggevers ter plekke die vraag zal stellen.

Als bijvoorbeeld Lieke Martens voor de microfoon staat, vragen: „Als je het voor het kiezen had, waar zou je dan na dit toernooi liever spelen? Bij Paris Saint-Germain of bij de mannen van FC Twente?” Of aan Jackie Groenen: „Als je mocht kiezen, wat zou je dan doen? Bij Manchester United blijven, of bij de mannen van FC Twente tekenen?” De manier waarop de speelsters kijken als de vraag gesteld is, kunnen we dan inlijsten. Voor Tom. En Sjoerd.