Column | Herhalingen

Mijn moeder had last van buikloop, op weg naar het toilet in haar appartement viel ze achterover. Het was geregistreerd door de camera’s. Ze werd gevonden met een diepe snee in het achterhoofd. Het was gehecht, ze lag onder drie dekens in een diepe slaap. „Maar zien hoe ze wakker wordt”, herhaalde mijn zus de behandelend arts. Hij had ook gezegd dat het muntje twee kanten op kon vallen.

Het muntje kan al jaren twee kanten op vallen

De verkeerde kant.

Of de verkeerde kant.

Ze werd wakker, een beetje extra verward.

Alles deed het nog, we hoefden de agenda’s niet schoon te vegen, misschien wat extra slaapmedicatie, misschien tijdelijk een helm op.

Twee dagen later zat ze alweer aan in de recreatieruimte, waar ze elkaar eraan herinneren dat na de zomer de herfst komt en waar ze kwartetten met familiefoto’s.

Ze is inmiddels officieel ‘de oudste’ bewoner, waarmee ze bedoelen dat al de mensen met wie ze ooit, voor corona, de nieuwbouw inwijdde zijn overleden. Gevonden op de vloer, nooit meer wakker geworden, of langzaam gesloopt. Ze heeft het er nooit over als er weer iemand is verdwenen, zoals de mensen met wie ze nu eet, zingt en kwartet of waar ze tegenover zit aan tafel haar ook niet zullen missen.

Eenmaal in een verzorgingstehuis ga je heel snel op elkaar lijken, een lege stoel is dankzij de wachtlijsten zo gevuld. Voor het leegruimen van een unit staat een week, de meeste spullen zijn toch al weg. Ze zit er langer dan al het personeel. Chantal werd Naomi, Naomi werd Natasja, Natasja werd ‘die ene’ en ‘die ene’ werd ‘die andere’.

En nog een andere, en nog een. De arbeidsomstandigheden en de beloning in verzorgingstehuizen zijn nog steeds even slecht, en dus is de omloopsnelheid hoog.

Gek genoeg zijn wij, haar kinderen, die ze vaak wel en soms niet herkent en met wie ze amper nog gesprekken voert, de grootste constante factor.

Ook als ze niet vaak komen.

Ik geloof dat we deze fase allemaal hadden willen overslaan, maar dat gaat niet en dus schrijf ik eens in de zoveel tijd dezelfde column over vallen, opstaan en weer vallen. Een herhaling van een herhaling. Overal vliegt de tijd, behalve in het verzorgingstehuis.