Column | Dieren doden voor de sport

Willem-Alexander zei dat hij voor Ajax was, maar verder op alle vlakken neutraal. Daar moest ik om lachen. Het laatste dier dat hij aan flarden schoot, had waarschijnlijk minder lol. Wat dieren betreft, heeft WA al zo overtuigd de kant van de jager gekozen dat hij zijn kinderen van jongs af aan leert dat ze dieren mogen afschieten voor de kick. En over kakkers gesproken die voor hun plezier dieren de dood in jagen: dit weekend werd de Grand National gehouden. De grootse paardenrace ter wereld volgens sommigen, volgens anderen een wreed offerfeest waar een eind aan moet komen.

Om de publieke discussie daarover aan te wakkeren, plande Animal Rising een protestactie op de racebaan. Twee weken geleden bleek dat een journalist de organisatie had geïnfiltreerd, The Mail on Sunday publiceerde hun plannen: circa honderd activisten wilden de baan op om de race te blokkeren. Er waren logeerplekken en vervoer naar het terrein georganiseerd. Na die publicatie konden de woordvoerders van Animal Rising opdraven bij allerlei nieuwsuitlaten. Daar konden ze gelijk vertellen waarom ze bezwaar hebben tegen het riskeren van paardenlevens voor menselijk plezier. Was Animal Rising, nu de plannen uitgelekt waren, van plan thuis te blijven? Neen.

Geïnspireerd door de journalist wurmde ik me woensdag in een voorbereidend zoomgesprek van Animal Rising UK. Het gesprek werd geleid door een woordvoerster die ik van tv herkende. De groepen waarin de activisten zich tijdens de actie zouden verdelen, kregen namen van paarden die waren omgekomen tijdens de race. Sinds 2000 waren dat er eenenzestig, dus aan namen geen gebrek. Als er bij de Tour de France sinds 2000 zestig renners waren omgekomen, zou er waarschijnlijk geen protest nodig zijn.

De politiebeveiliging rond de Grand National werd opgeschaald. Op de dag dat het racefestival begon, liepen zwaar gewapende agenten rond de baan. Aanwezigen twitterden dat ze nooit zoveel beveiliging bij een paardenrace hadden gezien. Ik voorzag een toekomst waarin de paardensport net zo zwaar beveiligd moet worden als Ajax-Feyenoord, de koning of beiden. Op de eerste racedag viel gelijk de eerste dode. De negenjarige Envoyé Spécial raakte zo verwond dat er tot euthanasie werd overgegaan. De dag daarna onderging Dark Raven hetzelfde lot.

In de ochtend van zaterdag werden negen activisten gearresteerd. Er kwam een foto voorbij van arrestanten bij een politiebusje. Ik herkende woordvoerders. Dat had de politie waarschijnlijk ook gedaan. Toch wisten vlak voor de hoofdrace begon, tientallen activisten op de baan te raken. Twee van hen maakten zich aan een hindernis vast. De race van een kleine tien minuten begon met vijftien minuten vertraging. De teller van arrestaties tikte de honderd aan.

De presentatrice in de BBC-studio vond dat er genoeg aandacht naar de demonstranten was uitgegaan. „Hoe zit het met de race?”, vroeg ze. „Hoe zit het met de winnaars?” De verslaggeefster ter plekke moest zich verontschuldigen. Ze was zo met de activisten beziggeweest dat ze niks van de race meekreeg. Animal Rising had duidelijk gewonnen. Bij de verliezers kon een derde paard worden bijgeschreven. Hill Sixteen had zijn nek gebroken.