‘Dat deze groep nog bestaat komt door grensoverschrijdend gedrag”, aldus Matthias. Bram: „Wij spelen Champions League’ is iets dat Jip letterlijk gezegd zou kunnen hebben.”
Het gaat over de ontstaansgeschiedenis van cabaretgroep Jeroens Clan, bestaande uit jeugdvrienden Jip de Poorter (31), Bram Kroon (32) en Matthias Tuns (32). Het brugklastoneel bracht ze bij elkaar, waarop ene Jeroen uit havo 5 (waar ze hun naam aan hebben ontleend) het drietal stimuleerde om sketches te gaan maken.
Op jonge leeftijd waren ze al bloedfanatiek: Theo Maassen werd gemaild of hij feedback kon geven (helaas, hij had geen tijd). En nadat Bram van zijn ouders te horen had gekregen dat hij voorlopig niet drie keer in de week mocht repeteren in verband met zijn matige schoolprestaties, organiseerde Jip een oudergesprek. Jip: „Ik zei toen: ‘Ik werk het hardst van deze groep en heb allemaal achten en negens. Dus het is wel te combineren.’”
Na middelbare school en een paar jaar optreden in buurthuizen en op cabaretavonden haalde Jeroens Clan in 2018 de finale van het Leids Cabaret Festival. Matthias: „We hadden een bepaald beeld van op tour zijn en gingen die finalistentour echt dóén. Ook al speelden we in Den Bosch – een half uurtje rijden voor ons – dan nog stopten we op de terugweg bij een benzinestation voor eten.”
Docenten Aardrijkskunde en Nederlands
Inmiddels is cabaret hun werk geworden. Naast een andere baan, want Jip (docent Nederlands), Bram (docent Aardrijkskunde) en Matthias (grafisch ontwerper) hebben een deel van de week ook ander werk. Jip: „Solo zouden wij een schitterend inkomen hebben, maar alles moet natuurlijk gedeeld door drie.”
Het zijn soms lange dagen, maar niet meer zo lang als tijdens hun debuutvoorstelling. Bram: „Toen kwamen we weleens midden in de nacht thuis van een show uit Groningen, moesten we om 6 uur weer op om te werken en ’s avonds weer spelen.” Jip: „We hadden toen ook ons decor mee in een gehuurde aanhanger. Die moesten we dan ’s nachts eerst terugbrengen naar een loods. Soms stonden we dan ook te wachten voor een slagboom die niet openging.”
Momenteel tourt de groep met zijn tweede voorstelling, Korte metten. Hierin spelen ze drie personages die met elkaar bekvechten over uiteenlopende ideeën over vriendschap en relaties. Het drietal valt op met scherpe en grappige dialogen, waarbij de derde speler bij voorkeur het vuurtje opstookt. Deze hoofdlijn wordt regelmatig onderbroken met komische liedjes en snelle scènes. Zo is er een leuke sketch over een Radio 1-achtig avondprogramma (de Nachtgedachte), een parodie op een gesprek waarin een geïnterviewde de luisteraars met een intelligente boodschap de nacht in probeert te sturen.
Bejaardenmannenband de Rocketboomers
Ook grappig is de terugkerende scène met bejaardenmannenband de Rocketboomers („Wij stonden in het voorprogramma van de Golden Earrings, toen nog met een ‘s’ op het einde”) en een liedje over hippe mensen die ‘ironisch’ naar het songfestival kijken. Jip: „Dat gaat over angst om voor je smaak uit te komen.” Bram: „Wij hadden dat vroeger ook. Dan gingen we bij de Chinees eten en heel zelfingenomen andere mensen beoordelen. ‘Moet je die zien, die vindt het écht lekker.’ Heel triest gedrag.”
Voorafgaand aan een optreden in Vianen vertelt het drietal dat ze zich aanvankelijk hebben verzet tegen sommige scène-ideeën over burgerlijkheid en relaties. Bram: „Ik weet nog dat ik tijdens een repetitie zei: ‘Gaan we dit nou echt doen?’”
Waarom was er eerst verzet?
Jip: „Wij houden niet van gezapig burgermanscabaret. Gejank van ‘ik kom uit de provincie en voel me nergens thuis in de grote stad’ kennen we ondertussen wel.”
Matthias: „Toch kwamen we steeds met ideeën voor scènes over: we zijn nu rond de dertig, welke stap gaan we nu nemen? Het is iets dat speelt binnen onze vriendengroep. Maar we hebben er denk ik onze eigen draai aan gegeven.”
Hoe hebben jullie dat gedaan?
Jip: „Door de vorm, waarbij de personages voortdurend elkaar bekritiseren. De voorstelling gaat eigenlijk over bepaald gedrag: de personages voelen zich allemaal slachtoffer, maar zien niet dat ze vooral slachtoffer zijn van hun eigen gedrag.”
Welk gedrag is dat?
Bram: „Jip is cynisch en drammerig en Matthias twijfelt over wat hij wil. En ik wil me te krampachtig binden uit angst dat het misgaat als ik alleen ben.”
Lijken jullie erg op deze personages?
Jip: „De karaktereigenschappen kloppen en de gebeurtenissen hadden waar kúnnen zijn. Als het gebeurd was, dan bij díe persoon en op díe manier.”
Bram: „Ik ga bijvoorbeeld niet echt trouwen.” Matthias: „Maar als jij de gastenlijst had moeten maken van je bruiloft, dan was jij in staat om precies zo conflictvermijdend te handelen als de Bram uit de voorstelling.”
Hoe past de scène over bejaardenband de Rocketboomers met hun anti-woke liedjes in de voorstelling?
Jip: „Ook dat gaat over slachtofferschap.” Matthias: „Die bandleden willen niet meer in discussie met mensen die anders denken. Dat soort gedrag trekken wij slecht.”
De Rocketboomers vinden het onzin dat ze bepaalde woorden niet meer mogen gebruiken. Zijn jullie weleens bang dat je een ‘verkeerd’ publiek aan je bindt?
Jip: „Soms wel. Naar aanleiding van dat lied over die complottheorieën zijn we bijvoorbeeld benaderd voor een interview door het tijdschrift Wappie. Ze zeiden: ‘Inderdaad, jullie stellen de goede vragen!’” Matthias: „Ongelofelijk, wat een flapdrollen. Volgens mij is het duidelijk dat we dat soort types juist belachelijk maken. Ik denk dat de meeste mensen dat ook wel zien.”
