Zelfs de reactie na afloop van haar tweede plaats op de 1.000 meter was weer bijna ouderwets. „Lichtelijk teleurgesteld”, was Suzanne Schulting naar eigen zeggen, net nadat ze zondag zilver had gepakt bij de wereldbeker shorttrack in Dresden. Teleurgesteld?
Schulting (26) reed in de goed gevulde Joynext Arena haar eerste wedstrijd sinds elf maanden. Een dag voor haar tweede plaats op de 1.000 meter was er al brons op de 1.500 meter. En aan het einde van een weekeinde vol zware races haalde ze met Selma Poutsma, Yara van Kerkhof en Xandra Velzeboer ook nog goud op de relay. Ze gaf het zelf toe. Ver boven elk spoortje van teleurstelling stond toch vooral blijdschap om haar rentree. „Het voelt alsof ik niet ben weggeweest.”
In maart vorig jaar kwam Schulting voor het laatst in actie bij de WK in Zuid-Korea. Geleidelijk was shorttrack een lijdensweg geworden voor de drievoudig olympisch en veelvoudig wereldkampioen. Altijd en overal legde ze zichzelf op dat het perfect moest, tot het onbenulligste trainingsrondje toe. Winnen, met minder kon ze geen genoegen meer nemen. Tot deze zomer het lijntje knapte, mentaal en ook fysiek, door het vermoeidheidsvirus CMV. Ze laste een pauze in, hoopte op een rentree bij de WK van 15 tot en met 17 maart in Rotterdam Ahoy. Maar terug in training raakte ze in november in Thialf na een val geblesseerd aan haar rug. Zou het nog op tijd goed komen voor de WK?
Snelste rondje ooit
Een deel van het antwoord kreeg Schulting in Dresden al in de training voor de races. In een treintje aangevoerd door Hugo Bosma en met achter haar ook Xandra Velzeboer (die zondag afgetekend de 500 meter won) reed ze haar snelste rondje van 111 meter ooit: 8,19 seconden, meldde Schaatsen.nl. Onder toeziend oog van haar ouders duelleerde ze zaterdag in de finale van de 1.500 meter als vanouds om de podiumplaatsen.
Lees ook ‘Mensen kunnen zichzelf de put in praten. Maar ook heel goed de put úít praten’
„Ik was toch wel een beetje emotioneel toen ik over de finish kwam”, vertelde Schulting, nadat ze achter Hanne Desmet uit België en de Amerikaanse Kristen Santos-Griswold als derde was geëindigd. „Normaal gesproken zou ik teleurgesteld zijn. De meesten die me kennen zouden me niet zo blij zien met een bronzen medaille. Ik ben nog niet waar ik moet zijn op deze afstand, maar ik heb deze ritten nodig om sterker te worden. Ik ben trots dat ik er weer sta.”
Ook een dag later, na het zilver op de 1.000 meter achter de Zuid-Koreaanse Kim Gilli, overheerste een positief gevoel. Schulting kwam „erg hoog in het zuur” na een snelle kwart- en halve finale. Volgens haar noodzakelijk om beter te worden richting WK. Want in Ahoy draait het ouderwets om één ding. „Op het juiste moment proberen te winnen.”
