Acteurs jagen op de Gouden Palm voor het grootste ego

Recensie


Film

Satire In ‘Competencia oficial’ spelen steracteurs Penélope Cruz en Antonio Banderas twee filmacteurs die alleen bezig zijn met hun giftige ambities.

Beeld uit ‘Competencia oficial’.

Beeld uit ‘Competencia oficial’.


Op het moment dat de excentrieke filmregisseur Lola Cuevas haar twee topacteurs Iván en Félix vraagt om hun prijzenkast leeg te halen en hun acteerprijzen mee te nemen naar de repetitie, heeft de Argentijnse filmsatire Official Competition (Competencia oficial) zich óf voor je gewonnen, of niet. Scherpe dialogen worden afgewisseld met ronduit bizarre situaties. Dit is een film die wat van je kijkflexibiliteit vereist.

Het drietal is door een rijke investeerder gevraagd een prijswinnende film voor hem te produceren. Kosten noch moeite worden gespaard: de rechten van de fictieve prijswinnende roman ‘Rivalidad’ zijn voor veel geld verworven, Cuevas is de hotste regisseur van het moment, en zij krijgt het voor elkaar om de twee sterspelers voor het eerst samen in een film te laten optreden.

Net als in deze film trouwens. Penélope Cruz en Antonio Banderas, die Lola en Félix spelen, zijn de lievelingsacteurs van de Spaanse filmmaker Pedro Almodóvar. Hij gaf hun echter nauwelijks gezamenlijke scènes: in zíjn film-over-film Pain and Glory (2019) waren ze alleen in verschillende tijdlagen te zien.

De film-over-film is een genre apart. Niet alleen Hollywood neemt zichzelf regelmatig de maat. Official Competition is een productie van het Argentijnse scenaristen/regisseursduo Mariano Cohn en Gastón Duprat, dat na de première van de film vorig jaar in Venetië volgens de Internet Movie Database alweer zo’n zeven series op hun naam schreef. Zij weten dus waar ze het over hebben. En doen dat met verve. Het script zet vooral in op de driehoeksverhouding Lola, Iván en Félix. En wow, is die giftig. Als Jean-Paul Sartre niet al ‘de hel dat zijn de anderen’ had bedacht, dan had het de tagline van Official Competition kunnen zijn.

Uiteindelijk gaat de film natuurlijk over de hel die je zelf bent. Over hoe competitie mensen naar beneden haalt. Over hoe ego en ambitie de mythe van de narcistische kunstenaar in stand houden. En hoe we daar Oscars en Gouden Palmen aan uitdelen. Daar kun je smakelijk om lachen. Totdat je je realiseert dat het niet alleen maar een verhaal is dat zich in de filmwereld afspeelt, maar voor meer beroepsgroepen geldt.

Lees verder…….