‘Ze gingen op de scooter van Eindhoven naar de Rivièra’

‘In de zomer van 1955 gingen mijn ouders samen op de scooter naar Zuid-Frankrijk, voor een vakantie aan de Rivièra. Ze vertrokken vanuit Eindhoven, waar ze de scooter van mijn moeders zus konden lenen.

„Mijn vader was een serieuze fotograaf. Tientallen fotoalbums, waaronder een over deze vakantie, heeft hij nagelaten. Mijn broertje, zusje en ik moesten altijd tot vervelens toe poseren. Eindeloos kon hij bezig zijn met de compositie, scherpstellen en de belichting van zijn opnamen. Maar het resultaat was doorgaans prachtig.

„Als twintiger en dertiger heeft hij zijn best gedaan professioneel filmer en fotograaf te worden. Hij heeft enkele jaren gewerkt voor de foto- en filmdienst van het Rode Kruis. Onder andere heeft hij opnamen gemaakt bij de Watersnoodramp in 1953.

„Omdat zijn carrière in Nederland niet wilde vlotten, is hij in 1952 naar Canada gegaan. Daar hoopte hij werk te vinden in de filmindustrie. Ons gezin zou hem volgen wanneer dit gelukt was. Maar het bleef bij een baantje als ober. Na een halfjaar was hij terug.

„Zijn werkende leven heeft zich verder afgespeeld bij de rijksoverheid. Ook daar fotografeerde hij. Voor het ministerie van Sociale Zaken schreef hij functieprofielen voor ambtelijke banen. Hij maakte albums vol foto’s van werkende ambtenaren, zoals veilingmeesters op de Visafslag in Scheveningen. Bijzondere tijdsbeelden.

„Mijn moeder is altijd huisvrouw geweest en deed vrijwilligerswerk. In de jaren zestig en zeventig werd zij overtuigd feministe. Die acties heeft mijn vader nooit gefotografeerd.”