Wijn in Umbrië, hazenslaapjes, nachtelijke tosti’s – hoe de beursgang van Azerion tot stand kwam

Atilla Aytekin (51) schiet snel een jasje aan en schuift achter zijn computer. De pc zoekt via een Zoom-verbinding contact met investeerders in Londen.

De oprichter van Azerion, een digitaal gaming- en advertentieplatform, zou normaal gesproken op bezoek gaan bij nieuwe geldschieters, maar dat is onmogelijk door corona. Hij moet ze nu zien te overtuigen vanuit zijn kantoor op een industrieterrein in Schiphol-Rijk, een dorp rondom de landingsbanen van het vliegveld.

Verderop in het kantoor staat Nicholas ‘Nick’ Aperghis (50), een lange man met een getrimd baardje, tevreden toe te kijken. Aperghis is oprichter van het aan de Amsterdamse beurs genoteerde EFIC1, afkorting voor European FinTech IPO Company 1. Van hem komt het idee om EFIC1 en Azerion te laten fuseren.

EFIC1 is een zogeheten spac, een special purpose acquisition company. Dat is een beursgenoteerd investeringsvehikel, opgericht om een bedrijf in te lijven. Het fenomeen is de laatste jaren vooral in de Verenigde Staten in opkomst. Ook aan de Nederlandse beurs duiken spacs op.

Het werkt als volgt: beleggers steken geld in een fonds dat naar de beurs gaat. Het bestuur van dat fonds gaat vervolgens met het ingelegde geld en de opbrengst van de beursgang op zoek naar een onderneming om over te nemen. „Voor de bedrijven die worden overgenomen, is het een aantrekkelijke manier om snel een beursnotering te verwerven”, vertelt Aperghis. Want door te fuseren met een spac vermijden ze het soms tijdrovende proces voor een beursgang. Denk aan een doorlichting door analisten, of het peilen van interesse voor je bedrijf bij banken.

Aperghis heeft de spac in maart 2021 opgericht. In EFIC1 bevindt zich ruim 400 miljoen euro aan kapitaal, opgebracht door institutionele partijen en een handvol vermogende particulieren die soms miljoenen investeren.

Via de Zoom-verbinding belt Aytekin vandaag met de beleggers in EFIC1. Op 31 januari komen de aandeelhouders van het investeringsvehikel bijeen om te stemmen over de fusie met Azerion. Voor die datum moet Aytekin ze zien te overtuigen om dan groen licht te geven, waardoor hij met Azerion een notering krijgt op Beursplein 5.

Azerion is een snel groeiende en winstgevende onderneming met ruim 300 miljoen euro omzet. Het bedrijf heeft meer dan 16.000 online videospelletjes in portefeuille en telt naar eigen zeggen 425 miljoen bezoekers per maand, die dan 334 miljoen keer online een spelletje spelen.

De portefeuille varieert van traditionele denkspellen, zoals kruiswoordpuzzels en schaakspellen, tot gemeenschapsgames als Habbo Hotel – voor jong en oud. De allerkleinste gamers kunnen leren tellen met de app Miffy (Nijntje), terwijl hun ouders pokeren met Governor of Poker, een onlinegame die een hit werd dankzij aandacht in de populaire voetbaltalkshow Veronica Inside, en opa en oma online een potje patience spelen.

De spelletjes zijn gratis, het verdienmodel van Azerion is gebaseerd op advertenties. Het bedrijf combineert het aanbieden van games met een geautomatiseerd handelssysteem voor digitale advertenties. Daarvan kunnen ook derden gebruik maken. Azerions inkomsten komen voor 80 procent uit advertenties. De rest vloeit vooral voort uit aankopen binnen games.

Turkse studievereniging

Atilla Aytekin is zoon van een Turkse immigrant. Na een studie bestuurlijke informatiekunde in Tilburg vindt hij werk bij de inmiddels verdwenen softwarereus Baan. Na een aantal jaren besluit hij voor zichzelf te beginnen. Maar zijn softwareonderneming gaat in 2001 failliet. „Ik was radicaal onbesuisd”, zegt hij. Hij laat 1 miljoen euro aan schulden na en komt terecht in de schuldhulpverlening.

Daarna begint hij opnieuw een eigen bedrijf. Met Umut Akpinar, die hij tijdens zijn studie heeft ontmoet bij een Turkse studievereniging, richt hij in 2002 softwarebedrijf Triodor op. Akpinar, een elektrotechnicus die bij Philips werkte, is een zielsverwant. Ook hij komt uit een Turkse immigrantenfamilie. „We zijn de Snip en Snap van de Neder-Turkse techindustrie”, omschreef Aytekin hun samenwerking al eens, verwijzend naar het succesvolle revueduo Willy Walden en Piet Muijselaar.

Triodor floreert, maar dat bevredigt de twee oprichters onvoldoende. Het bedrijf maakt software op maat. Zo levert het informatietechnologie waarmee boeren beter zicht krijgen op het vervoer van hun producten, zoals een track-and-tracesysteem voor eieren. „Aan het einde van de maand konden we een factuur sturen, maar als een klant de online-vondsten voor tien keer meer doorverkocht, profiteerde Triodor daar niet van.”

Dat zit de twee niet lekker. Ze willen zelf geld verdienen aan hun producten en niet alleen uren factureren. In 2014 besluiten ze zich te richten op de markt voor online games. Triodor krijgt een dochter: Azerion.

Aytekin en Akpinar zien een jonge en versnipperde markt, waarin Azerion een rol kan spelen als opkoper en financier van kleinere gamingbedrijfjes. Duizenden „zolderkamernerds” bedenken spelletjes, maar ontwikkelen vaak geen businessmodel. „Dat is wel een vereiste. Als je niet de juiste schaalgrootte bereikt, kun je geen winst maken.”

Vanaf 2014 lijft Azerion in Europa meer dan veertig bedrijven in. Voor een klein gamebedrijf als het Duitse Softgames betalen ze 1,2 miljoen euro. Voor grotere, zoals het eveneens Duitse Whow Games, leggen ze 56 miljoen euro neer.

Azerion telt inmiddels duizend werknemers in achttien Europese landen. Naar eigen zeggen is de omzet vorig jaar met 50 procent gestegen tot 300 miljoen.

Het succes blijft niet onopgemerkt. De afgelopen jaren wordt Aytekin meermaals benaderd met voorstellen om samen te werken, maar die wijst hij af. „Tientallen bedrijven wilden investeren. Londense fondsen meldden zich bij ons. Eentje kwam met een cheque die we alleen hoefden te tekenen – een bedrag met zeven nullen. Niet gedaan, we vonden het nog te vroeg.”

Groeiende werelden

Als Nick Aperghis zich in april 2021 bij Azerion meldt, heeft Aytekon nog steeds weinig animo om in gesprek te gaan. „Ik gaf Nick en zijn collega’s 2 procent kans om mij te overtuigen”, zegt hij.

Aperghis is een mondiaal opererende bankier die ervaring opdeed bij zakenbanken JPMorgan Chase en Deutsche Bank, waar hij op de afdeling fusies en overnames zat. Sinds 2014 runt hij een financieel advieskantoor dat multinationals, vermogende particulieren en overheden bijstaat bij fusies, acquisities en beursgangen. Hij adviseerde onder meer minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem (PvdA) over de beursgangen van verzekeraar ASR en ABN Amro.

Met EFIC1 zoekt hij ditmaal een onderneming met groeipotentie, het liefst een die nog onder de radar opereert. Hij komt uit bij Azerion.

De bankier is onder de indruk van de strategie en de dadendrang van de Neder-Turkse Snip en Snap. „Bij Azerion komen digitaal entertainment en digitaal adverteren, twee groeiende werelden, samen. Het is ook nog een bedrijf dat door oprichters wordt geleid en niet is gefinancierd met private equity. Dat is een unieke propositie”, vindt hij. Aperghis heeft de mannen iets te bieden. Met EFIC1 heeft hij 400 miljoen in kas.

Zijn voorstel: als Azerion fuseert met EFIC1, krijgt Azerion een beursnotering en daarmee snel toegang tot geld om overnames te doen. De beleggers die investeerden in EFIC1 kunnen meeliften op het succes.

Lees ook: Met Nijntje, Patience en 3D wil Nederlands gamesbedrijf naar de beurs

Aytekin is sceptisch. Hij wil liever op eigen kracht naar de beurs. Vlak voor de komst van Aperghis hebben de oprichters zelf nog 200 miljoen euro opgehaald met een obligatielening op de beurs in Frankfurt.

Aytekin is er bedreven in geraakt investeerders te verleiden. In de zomer van 2020 wist hij in acht dagen tijd in Scandinavië al eens 60 miljoen los te praten bij vermogensbeheerders en pensioenfondsen. „Vijftig meetings in acht dagen. Stockholm, Helsinki, Oslo, Bergen, Kopenhagen. We gingen overal langs. We hadden dus geen bankier nodig.”

Aytekin raakte snel thuis in de haute finance, vertelt hij. „Drie jaar geleden hadden we nog nooit van een bond [obligatielening] gehoord. Ja, alleen van James Bond.”

Azerion besluit zonder EFIC1 verder te werken aan een zelfstandige beursgang om de overnamekas verder te spekken. Maar gaandeweg worden de oprichters zich bewuster van de risico’s van die route. „Bij de Autoriteit Financiële Markten waren we bezig een notering aan te vragen, maar we voldeden nog niet aan alle voorwaarden. Toen we in oktober 2021 zagen dat Coolblue last minute de beursgang afblies omdat het sentiment tegenzat, bleek het idee van Nick een welkom alternatief. Als je een beursgang moet afblazen, word je zo een half jaar teruggeworpen. Dat wilden we niet”, legt Aytekin uit.

Persoonlijke verhalen

Daardoor krijgt Aperghis alsnog een voet tussen de deur, en kan hij zaken doen met Aytekin en Akpinar. Op 13 december wordt de fusie tussen Azerion en EFIC1 bezegeld.

Daar gaan hectische dagen aan vooraf. Het team dat de deal moet sluiten, bestaat op zeker moment uit dertig mensen, die vanuit Amsterdam, Frankfurt en Londen via Zoom met elkaar in verbinding staan. Op de locatie Schiphol-Rijk bevinden zich zeven tot acht medewerkers die in de nacht van 12 op 13 december doorwerken om financiële en juridische details voor het fusiedocument op te stellen.

„Ik ben tot acht uur ’s ochtends doorgegaan”, vertelt Aytekin. Hij laat op zijn mobiel het tijdstip zien waarop de overeenkomst werd getekend: 07.59 uur.

Ook Aperghis is die nacht aanwezig. „Er brandde alleen in dit pand nog licht. We aten tosti’s en deden soms een hazenslaapje op de bank.”

Sinds de aankondiging van de fusie brengt Aytekin zijn werkdagen door in een communicatiecentrum vol studiolampen en tv-schermen. Van daaruit poogt hij de beleggers in EFIC 1 te verleiden toestemming te geven voor het samengaan: „Als Han Solo in een Starwars-schip.”

Met twee investeerders in EFIC1, ondernemers Klaas Meertens en Wim de Pundert, werkt Azerion samen om ook andere beleggers in EFIC1 te overtuigen mee te doen. Het duo, rijk geworden in de caravanverkoop, heeft ruim 40 miljoen euro in EFIC1 gestoken.

Dat die twee ondernemers mee willen delen in het risico van Azerion, zien de oprichters als een aanbeveling. Aytekin en Akpinar rijden in mei naar het buitenhuis van Meertens in het Italiaanse Umbrië om daar met hem en De Pundert te praten over Azerions groeipotentie.

Aytekin: „Onder het genot van een glas wijn hebben we persoonlijke verhalen uitgewisseld. Wim is een echte bedrijvenbouwer. Die vertelde zijn hele verhaal. Ik vind het belangrijk dat ik met mensen werk die ook gevochten hebben voor hun onderneming. Dat gaf ons comfort. Alles heeft een financiële kant, maar je moet ook een menselijke klik hebben en opvattingen die overeenkomen. Als dat niet werkt, haken we af.”

Het zou niet de eerste keer zijn: in 2017 blies Aytekin een overname af omdat de eigenaar van een in te lijven bedrijf zich weinig empathisch toonde na het overlijden van Akpinars vader.

Emanciperende werking

Gaan de Azerion-oprichters zelf ook cashen met de beursgang? Nee, zegt Aytekin. Het grootste deel van het geld dat ermee binnenkomt, vloeit naar het bedrijf. Het zal vooral worden gebruikt voor overnames.

Aytekin en Akpinar bezitten nu samen 72,5 procent van Azerion. De rest is verdeeld onder het personeel en de ruim veertig oprichters van eerder gekochte bedrijven. Met de beursgang zal circa 33 procent vrij verhandelbaar worden. ‘Slechts’ 20 miljoen euro van het geld dat EFIC1 binnenbrengt, gaat naar oprichters en personeel van Azerion. Aytekin en Akpinar houden ieder na de fusie nog een belang van ruim 20 procent.

Aperghis en Aytekin schatten dat Azerion bij de beursgang op 1,3 miljard euro wordt gewaardeerd. Bij dat cijfer past een kanttekening. Waar banken bij een reguliere beursgang een bedrijf doorlichten en zo tot een verwachte beurswaarde komen, gebeurt dit bij een spac niet.

„Dat geld interesseert me niet veel”, zegt Aytekin. Wat hij belangrijker vindt, is de emanciperende werking van twee Turkse jongens die met een bedrijf naar de beurs gaan. „Ik krijg appjes van studenten om te komen spreken. Uiteindelijk geeft mij dat de meeste voldoening.”