Hoe verstaanbaar moet een zanger zijn? Er zijn genres waarin verstaanbaarheid vanzelfsprekend is, zoals folk of hiphop, omdat het verhaal voorop staat. De Nederlandstalige zang van bijvoorbeeld S10 en Froukje is ook goed verstaanbaar, in hun elektronische folkmuziek. In het rockgenre wordt verstaanbaarheid vaak opgeofferd aan opwinding. Maar niet bij de Nederlandse groep Wies. Voorvrouw Jeanne Rouwendaal heeft een heldere stem en duidelijke uitspraak, ook als de emotie toeslaat.
Het tweede album van Wies, Alles Anders klinkt uitgewerkter dan hun debuut. Hun rocksound kreeg subtiele toevoegingen: kermende violen, spookachtige echo’s, en soms een pingelende piano. Op Alles Anders vormen teksten, muziek, melodie en zangstem een mooi geheel, de rock is hard genoeg, de melodieën hebben weerhaken, de zang is een stroom van doorleefd gemoed: Rouwendaal klaagt, kijft en treurt. De teksten zijn verstaanbaar zonder nadrukkelijk te zijn.
Wies is een Amsterdamse band bestaand uit Rouwendaal (zang/gitaar), bassist Tobias Kolk en drummer Dan Huijser. De drie spelen glooiend, en zorgen nu en dan voor driftige intermezzo’s – zoals de korte gitaarorkaan die Rouwendaals woorden doorklieft in ‘Sigaret’. Net als ‘Leugenaar II’ en ‘Venus’ is ‘Sigaret’ een van de liedjes waarvan de tekst raakt: speels, persoonlijk en stoer, in een recht voor z’n raap-stijl.
Alle nummers hebben een eigen charme. Ze zijn aangrijpend, door een tekst over overleden vrienden. Ze zijn mysterieus (Wie is ‘Tijn’, bijvoorbeeld, in het emotionele ‘Had ik iets kunnen betekenen voor Tijn’). En soms grappig. Rouwendaal en haar muzikanten maken elke stemming aantrekkelijk.
