‘We zijn nu twaalf edities verder’

Mijn marmeladehistorie is vrijwel gelijk aan wat Janneke beschrijft, de uitkomst is een andere. Ik vind, als rechtgeaarde anglofiel, marmelade heerlijk. Wat we in Nederland kunnen kopen vind ik niet geweldig, dus wilde ik het zelf leren maken. Wachten op de sinaasappels, en aan de slag met diverse recepten, net als jouw moeder. Pas het derde jaar en dankzij het recept van een Schotse vriendin was ik tevreden over mijn marmelade: de smaak is donker en bitterzoet. Iedereen die van marmelade houdt, vond de mijne erg lekker, zo lekker dat ik besloot daar iets mee te doen. Als ik iets kan maken dat je hier niet kunt kopen en dat de meeste mensen niet zelf maken, dan moet je dat ook kunnen verkopen. Niet om een bedrijfje te beginnen, maar voor een goed doel. Nu zijn we twaalf edities verder. Wat begon met een kleine honderd potjes voor vrienden en de eigen jaarvoorraad is uitgegroeid tot een productie van 200 tot 250 potjes, gekookt met de hulp van vier vriendinnen. Dit jaar kunnen we ruim 1.500 euro overmaken naar Stichting Hellabeem, waarvan ik secretaris ben geweest.

Welmoet Kok

Lees ook het meegekookte recept