N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data98192496-bbd988.jpg)
Ze ademen dezelfde muzikale lucht, zegt stervioliste Isabelle Faust over haar samenwerking met François-Xavier Roth en zijn orkest Les Siècles. Die verwantschap is zonneklaar in de geweldige opname van het Vioolconcert van Stravinsky, die zindert van een wonderlijk soort ingehouden uitbundigheid. De musici spelen op instrumenten van rond 1900, de strijkers op darmsnaren, wat een mooi warmbloedig klankbeeld oplevert. Het is temeer passend omdat Stravinsky in zijn concert uit 1931 nadrukkelijk teruggreep op vormen uit de barok en de klassieken.
Het resultaat is kraakhelder, levendig en briljant vertolkt, met een glansrol voor Faust. Zij en Roth omlijsten het lichtvoetige Vioolconcert met ander werk van Stravinsky. Pal erna volgen bijvoorbeeld de Drie stukken voor strijkkwartet (1914/1922): een guur en verbijsterend radicaal, maar toch verrukkelijk werk. Ook is er een fragment uit het ballet Apollon musagète. Opvallende keuzes, op een dynamisch en stilistisch veelzijdig album.
Les Siècles viert dit jaar een jubileum: al twintig jaar brengen Roth en co muziek van de zeventiende eeuw tot vandaag op instrumentarium uit de betreffende periode. Het is de historische uitvoeringspraktijk 2.0 – waarom zou je Bach wél ‘authentiek’ proberen te spelen, maar pak hem beet, Wagner niet? Wat ze ook doen, Roth en zijn orkest leggen de lat telkens op het allerhoogste niveau.
Ook net verschenen is het album, Les nuits de Paris, waarop ze populaire dansen uit romantische balletten en opera’s verzamelen; daar ging tout Paris in de negentiende eeuw op los. Persoonlijk word ik nogal nerveus van dat frivole gehups, maar het is wel weer erg goed gedaan.
