Van Vleuten knakt niet in de Vuelta, al is Vollering nog zo sterk

Ontketend is Demi Vollering, vol adrenaline. Zij is dit seizoen de beste en dat zal ze laten zien ook. Alles en iedereen bergop gelost, daar flitst ze uit de mist als eerste over de eindstreep bovenop Lagos de Covadonga. Ritwinst, en ook de eindzege in de Vuelta?

Toch niet. Ergens in de laatste honderden meters van de klim schraapt Annemiek van Vleuten haar laatste krachten bijeen. Met de mond wijd open komt ze over de finish. Het is net genoeg om van haar 1.11 minuut voorsprong nog negen tellen over te houden. Niet Vollering (26) maar Van Vleuten (40) wint de Vuelta. Voor de derde keer op rij. „Ik ben superblij maar ook supermoe.”

Een column van Carolina Trujillo: Plassen is geen noodlot

Schitterende apotheose van de negende Vuelta Feminina, dit jaar uitgebreid van vijf naar zeven etappes. Op de flanken van de gevreesde Lagos de Covadonga, een klim van dertien kilometer met stijgingspercentages van boven de tien, schitterden ooit gevleugelde klimmers als Pedro Delgado, Luis Herrera en Primoz Roglic. De première voor de vrouwen draaide zondag uit op een beklijvend gevecht tussen twee Nederlandse toprenners.

Verrassingsaanval

Vollering, de jongste, is dit hele seizoen al de sterkste in zware wedstrijden. De kopvrouw van SD Worx won onder meer de Strade Bianche, Amstel Gold Race, Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik. Vrijdag won ze ook de eerste bergrit in de Vuelta, pakte de leiderstrui en leek op weg naar de eindzege. Tot routinier Van Vleuten, bezig aan haar laatste seizoen, zaterdag terugsloeg en Vollering verraste met een aanval die haar toch weer aan de leiding bracht – met meer dan een minuut voorsprong bovendien.

Woest was Vollering nadat ze de rode trui was kwijtgeraakt. Volgens de leider in de World Tour hadden Van Vleuten en haar ploeg Movistar uitgerekend aangevallen op een moment dat zij even was gestopt voor een plaspauze. Van Vleuten hield vol dat de aanval volgens een eerder bedacht plan was. „Dat zou ik ook zeggen als ik haar was”, reageerde Vollering bij de NOS. „Maar ik weet het zo net niet. Het is wel heel toevallig.”

Lees ook dit interveiw met Demi Vollering (febrauri 2023): ‘Kopvrouw zijn is veel ingewikkelder dan mensen denken’

Nam Van Vleuten wraak voor de Tour de France van vorig jaar, toen volgens haar de ploeg van Vollering had geprofiteerd van een moment waarop zij lek reed? Van Vleuten bleef ontkennen dat er een verband was tussen de sanitaire stop van haar concurrente en de aanval. „Het was niet het beste moment om te gaan plassen. Dat kun je weten”, verdedigde ze de tactiek. „En we hadden ons plan al lang gemaakt.”

Vollering geloofde er niets van. „Ik moest plassen, een ploeggenootje ook en precies op dat moment reed Femke (Markus) ook nog lek. Zo’n beetje heel de ploeg stond langs de kant en toen dachten ze in het peloton: hé, laten we gaan rijden.” Om vervolgens direct aan te kondigen dat ze uitkeek naar de slotdag. Tijd voor revanche.

Met ijzeren regelmaat malen de benen van Vollering rond op de steilste stukken van Lagos de Covadonga. Haar gezicht is onverstoorbaar. Nog zes kilometer tot de top, met drie zijn ze vooraan nog over. De Italaanse Gaia Realini is na een schakelfout snel terug en neemt af en toe de kop over van Vollering. In het laatste wiel zwoegt Van Vleuten. Staand op de pedalen, groot verzet, afzien als zelden eerder. Ze lost, komt terug, lost weer. Na een bocht ziet ze Vollering en Realini in de mist verdwijnen.

Zware en lome benen

Eenzaam en alleen zwoegt de wereldkampioene. Nog niets heeft ze gewonnen in haar laatste seizoen. Wat een verschil met vorig jaar, toen ze oppermachtig was in Giro, Tour en Vuelta. Onnavolgbaar naar de regenboogtrui demarreerde in Australië. Wordt dit dan toch een jaar te veel? Haar achterstand op de koplopers groeit, meer dan dertig seconden al en nog drie kilometer te gaan.

Precies dan blijkt opnieuw de sterkste eigenschap van Van Vleuten. Ze knakt niet, hervindt enig ritme. Prettig dat de weg wat minder steil omhoog begint te lopen, te dalen zelfs. En kijk, met een uiterste krachtsinspanning houdt ze de achterstand net binnen de perken. „Ik heb echt tot de laatste meters moeten knokken om de eindzege te pakken”, sprak Van Vleuten na afloop. „Ik had niet zo’n goede dag, voelde dat mijn benen zwaar en loom waren na de inspanningen waarmee ik zaterdag de leiderstrui greep. Maar ik ben alles blijven geven, ook al was het lastig.”

Vollering moest zich tevreden stellen met ritwinst. „Voor het algemeen klassement was het close, zonder wat er gisteren gebeurde had ik dat misschien ook gewonnen. Het was triest dat ik me in die rit niet met de besten heb kunnen meten. Ik heb vandaag laten zien hoe sterk ik ben.”