‘Twin Peaks’-componist Angelo Badalamenti (85) was meester van melancholieke, stemmige klanken

„Maak het duister en een beetje eng”, was het verzoek van regisseur David Lynch aan componist Angelo Badalamenti toen zij aan hun decennialange samenwerking begonnen tijdens de film Blue Velvet (1986). Lynch voegde eraan toe dat zijn muziek ook „het allermooiste ding” mocht zijn. Lynch’ woorden typeren de muziek van Badalamenti uitstekend: spookachtig romantisch, maar altijd met een duistere, omineuze ondertoon. Badalamenti schreef ook de bezwerende muziek voor de Lynchfilms Wild at Heart, Lost Highway, The Straight Story (meer pastoraal dan naargeestig), Mulholland Drive, de tv-serie Twin Peaks en het filmvervolg, Fire Walk With Me. Het zijn atmosferische scores die naadloos overgaan in de op het onderbewuste inwerkende geluidsband vol gruizige klanken.

‘Today, no music’

Badalamenti’s symbiotische samenwerking met Lynch is legendarisch. Daar is nu een eind aan gekomen: Badalamenti stierf op zondag 11 december op 85-jarige leeftijd. In zijn dagelijkse YouTube-rubriek Weather Report zei Lynch op 12 december bij wijze van hommage aan zijn vriend: „today, no music”. Lynch huurde Badalamenti in 1986 in als zangcoach voor Isabella Rossellini, de rest is geschiedenis. Hij was zo onder de indruk dat Badalamenti de hele score voor Blue Velvet mocht schrijven.

Ook de liedjes die Badalamenti samen met Lynch schreef, zijn onlosmakelijk onderdeel van de geluidsband. Zo zingt Isabella Rossellini (met de engelachtige stem van Julee Cruise) ‘Mysteries of Love’ in Blue Velvet: het motief keert in verschillende fraaie orkestraties terug in de film.

In 1990 ontving Badalamenti een Grammy Award voor zijn prachtige thema voor de televisieserie Twin Peaks, melancholieke, stemmige synthesizerklanken – het soundtrackalbum werd een bestseller. Voor Twin Peaks schreef Badalamenti voor elk personage een speciaal thema, waaronder het broeierige, jazzy klinkende ‘Audrey’s Dance’ en natuurlijk ‘Laura Palmer’s Theme’, vernoemd naar de vermoorde hoofdpersoon uit de serie. Julee Cruise zong het dromerige ‘The Nightingale’ en ‘Falling’. Lynch en Badalamenti produceerden haar etherische album Floating Into the Night (1989) die wel wordt omschreven als ‘dream pop’. Toen David Lynch Twin Peaks in 2017 vervolgde schreef Badalamenti er ook nieuwe muziek voor, het waren enkele van zijn laatste composities.

Andy Badale

Voordat Badalamenti in de filmmuziek terecht kwam, schreef hij onder de naam Andy Badale mee aan pop- en soulliedjes. Zo zijn op Nina Simone’s album High Priestess of Soul (1967) twee liedjes van zijn hand te vinden, zong Nancy Wilson zijn ‘Face It Girl, It’s Over’ en werkte hij samen met elektronische muziekpionier Jean-Jacques Perrey. Voor Perreys doorbraakalbum Mood Indigo (1970) schreef hij mee aan vijf composities. Daarnaast werkte hij als arrangeur, onder meer voor de Pet Shop Boys. Zijn interesse in (alternatieve) popmuziek resulteerde in 1996 in de groep Booth and the Bad Angel, zijn samenwerking met zanger Tim Booth van de Britse band James.

Naast zijn soundtrack-werk voor en met Lynch componeerde hij ook meermaals memorabele muziek voor de films van Paul Schrader. Badalamenti’s eigen favoriete score – los van zijn samenwerking met Lynch – was die voor Schraders The Comfort of Strangers (1990), rijk georkestreerde, soms onheilspellende muziek met een licht oriëntalistische inkleuring. Daarnaast werkte Badalamenti vanaf 1995 met enkele Franse regisseurs, onder wie Nicole Garcia (L’adversaire) en Jean-Pierre Jeunet (La cité des enfants perdus, Un long dimanche de fiançailles).