Trompettist Chet Baker in vorm in teruggevonden radiosessies

Gaat het over het Amerikaanse jazztrompettist Chet Baker, dan zijn er twee richtingen. De jazzromantiek rond zijn lyrische manier van spelen, de zoektocht naar dat gouden blaaslijntje, zijn androgyne dromerige zang, zijn charismatische uitwerking op mensen. Op het andere spoor voert zijn verslaving de boventoon. Natuurlijk was Chet méér dan die verdomde drugs, maar werken met de geniale jazzmuzikant kon moeilijk zijn: hij werd een hoogst onvoorspelbare figuur als verleiding het weer won van muziek.

Zodra er nieuwe oude opnames opduiken staan jazz aficionados dus op scherp: welke tijd, waar zitten we in de timeline? De weer (knap!) door jazzdetective Frank Jochemsen (Nederlands Jazz Archief) opgeduikelde opnames op Blue Room – The 1979 VARA studio sessions in Holland zijn uit 1979. Boffen: dit was een productief jaar voor Chet – én hij was fysiek in redelijk goede doen. Het fraai, met veel kennersuitleg, vormgegeven dubbelalbum (kies vinyl!) bevat geïnspireerde jazzsessies voor het KRO-radioprogramma Nine O’Clock Jazz.

Avontuurlijke lijnen, droge scats, de delicaat-lome sfeer in rustig schommelende arrangementen, de wuivende bebop – de uitgave in helder stereo is in veel opzichten een droomvondst. Met Chets eigen kwartet was de avondsessie op 10 april 1979 toegewijd, aangespoord door toenmalige opnameleider Edwin Rutten (ja, díe, tevens jazzconnaisseur). Melancholisch voert Chets trompet mee in ‘Beautiful Black Eyes’. Zo ook zijn fluisterzachte stem in ‘Oh, Crazy Moon’.

Moeizamer is later dat jaar Chets sessie met Nederlandse begeleiding (pianist Frans Elsen, bassist Victor Kaihatu en drummer Eric Ineke). Hij is laat, moe en humeurig na een lange reis en bovendien zijn bladmuziek vergeten. In slechts vier stukken was het muzikaal zoeken, zeker in ritmisch tricky ‘Old Devil Moon’ tussen pianist en trompettist. Maar juist die avond zijn, dicht op de microfoon, ook gouddraadjes in improvisatie gesponnen. En wie het zoete ‘Candy’ hoort, kan niet anders dan smelten. Niet alleen door Chet, maar zeker ook door Elsens spel.