The Beatles hadden het maar makkelijk, toen ze in 1964 de wereld veroverden met „She loves you yeah yeah yeah”. Zestig jaar later is er meer nodig voor een popklassieker. De Britse band The 1975 scoorde al vijf nummer 1-albums in eigen land, maar hun liedjes worden in de rest van de wereld nog niet op bouwsteigers meegefloten. Daarvoor zijn ze te afstandelijk, te Brits, te veel naar binnen gericht.
Ambitieus is het zeker, om een concert op de schaal van de immense AFAS-theaterdoos te ensceneren met een groot decor en diverse scènewisselingen. In een uitvergrote huiskamer knipten de bandleden zelf de schemerlampen aan. Zanger Matty Healy bracht zijn doorwrochte teksten met groot understatement. Voor een publiek dat hem op handen droeg acteerde hij dat hij dronken, stoned of misschien wel depressief was. Bedrukt staarde hij de zaal in, bij de eerste helft die bijna geheel gewijd was aan het laatstverschenen album Being Funny In A Foreign Language uit 2022.
Het had de plaat moeten worden waarop The 1975 alles eenvoudiger zou aanpakken. Met hulp van producer Jack Antonoff werd zo veel mogelijk gebruik gemaakt van echte instrumenten, in plaats van de elektronische eighties-sound die veel van hun eerdere werk domineerde. Maar simpel is voor deze band een bijna onmogelijke opgave. Zelfs in het eenvoudige akoestische liedje ‘I’m In Love With You’ stelt Healy het simplisme van de tekst ter discussie. Zijn muziek heeft altijd een dubbele laag, waarin hij „ironically woke” laat rijmen op „the butt of my joke”. Zelfs de saxofoon, een duidelijke verwijzing naar ‘Baker Street’ van Gerry Rafferty, klonk ironisch.
Nadat Healy geobsedeerd naar de batterij flikkerende tv-schermen had gestaard, verdween hij in een van de beeldbuizen voor een kleedpauze en een tweede gedeelte van de show waarin alle hits van de band op festivalsterkte de zaal in werden gepompt. Opeens bleek Healy te kunnen lachen, en werd hij een innemende frontman voor een hossende massa. ‘It’s Not Living (If It’s Not With You)’ werd een liefdevolle meezinger en de zwaar aangezette slotnummers ‘Sex’ en ‘Give Yourself A Try’ zorgden voor een vreugdevol einde.
Ditmaal geen wilde-beestenact met rauw vlees of controversiële opmerkingen waarmee Matty Healy bewerkstelligde dat The 1975 in Maleisië van de podia werd verbannen, omdat hij publiekelijk de lokale LHBTI-wetgeving had bekritiseerd. The 1975 is een band met verschillende gezichten. Het concert werd er des te boeiender door.
