‘Shantaram’ ziet er mooi uit, maar uitmuntend wordt de serie nergens

Het leek de laatste tijd alsof AppleTV+ enkel uitmuntende tv-series kon maken. Na een wat minder indrukwekkende start in 2019 met het rommelige maar desalniettemin redelijk populaire The Morning Show, schiet de streamer dit jaar vrijwel iedere keer raak. Met de beklemmende psychologische thriller Severance, de leuke spionnenserie Slow Horses en het prachtige Koreaanse familie-epos Pachinko als hoogtepunten.

Shantaram, dat net als de laatste twee titels gebaseerd is op een wereldwijde bestseller, heeft op papier alles in zich om moeiteloos aan die groeiende lijst indrukwekkende series te worden toegevoegd. Een bekende acteur in de hoofdrol (Charlie Hunnam, bekend van Sons of Anarchy), een enorm budget en de mogelijkheid om in meerdere landen een gelaagd verhaal te vertellen.

Shantaram is een adaptatie van de semi-autobiografische roman van Gregory David Roberts die in 2003 uitkwam en inmiddels al 6 miljoen keer is verkocht. Net als het boek, vertelt de serie het verhaal van de Australische bankrover Dale Conti (Hunnam) die in de vroege jaren tachtig op klaarlichte dag uit de gevangenis ontsnapt en met een vals paspoort naar India vlucht. In Mumbai, op dat moment nog Bombay, wordt hij Lindsay Ford (de naam die in het paspoort staat) en probeert hij te verdwijnen in de chaos van de miljoenenstad.

Iets dat hem bijzonder slecht lukt. Nog niet eens halverwege de eerste aflevering belandt hij – op uitnodiging van een mysterieuze, maar mooie expat – in een café dat hij in de voice-over omschrijft als een plek waar hoertjes, dealers, gokkers en gangsters naast elkaar zitten. Gevaarlijke mensen die elkaar „op ieder moment kunnen vermoorden”, aldus Linsday. Toch laat hij zich gewillig met deze mensen in, ondanks zijn eigen drugsverleden dat hem aanzette tot het beroven van banken, en het enorme schuldgevoel dat hij over dat laatste met zich mee sleept. Het duurt dan ook niet lang voordat hij opnieuw op de vlucht moet.

Twee mislukte pogingen

Ditmaal belandt hij in de sloppenwijk van Bombay, in het hutje van zijn lokale gids Prabhu (Shubham Saraf). Daar besluit hij zijn medische kennis (vóór hij banken beroofde, was hij een ambulancemedewerker in Australië) te gebruiken om de arme bewoners te helpen. Een wending in het verhaal die snel fout had kunnen uitpakken – witte man ‘redt’ arme bewoners van de sloppenwijk. Het wordt gelukkig iets genuanceerder aangepakt, al voelt de verhaallijn wel wat cliché. Een gevoel dat de serie op meerdere momenten oproept.

Al sinds het boek in 2003 uitkwam, is geprobeerd Shantaram naar het scherm te krijgen. Na twee dure maar mislukte pogingen om er een film van te maken, werden de rechten in 2018 aan AppleTV+ verkocht. Maar ook daar liep het verfilmen van het boek dat negenhonderd pagina’s telt, niet probleemloos. Na het opnemen van de eerste twee afleveringen werd de productie in 2020 stilgelegd omdat de ingeslagen weg te donker was. Een nieuwe showrunner, Steve Lightfoot (Behind Her Eyes), moest zelfs worden aangetrokken. Lightfoot is naar eigen zeggen helemaal opnieuw begonnen met het schrijven van het script.

De serie die vorige week op AppleTV+ debuteerde voelt inderdaad redelijk licht, ondanks de toch zwaardere onderwerpen. Al is het ook Lightfoot niet helemaal gelukt om de in totaal twaalf uur echt boeiend te houden. Al na drie afleveringen zijn er simpelweg te veel personages en niet allemaal even interessante verhaallijnen om de aandacht vast te houden. Zelfs het feit dat de gespierde Hunnam – die hier echt geen slecht acteerwerk laat zien vaak zijn hemd uittrekt, kan de boel niet redden.

De serie ziet er mooi uit, zoals we inmiddels van AppleTV+ gewend zijn. Maar uitmuntend wordt het nergens.