Sef zoekt hardop naar grenzeloosheid

De ideale wereld van Yousef Gnaoui? Eentje waarin de mens de systemen die onder meer kolonialisme en onderdrukking in stand houden niet voor lief neemt. Het nieuwe album dat hij als Sef uitbrengt, is een groot onderzoek naar wat er zou gebeuren als de mens letterlijk en figuurlijk grenzenlozer zouden durven denken.

Kan het? Onze antikapitalistische wensdromen de vrije loop laten? Sef droomt erover op ‘Een Vlag’, maar wel met twee ogen open. Hij is Nederlander, Marokkaan én Amsterdammer, maar met een van de respectievelijke vlaggen zwaaien, weigert hij. Daarvoor ziet hij te veel geschiedenis en heden dat hij dan voor lief zou moeten nemen. Veel daarvan leidt tot de kern: onrecht en verdeeldheid.

Het levert hem veel vragen op, verpakt in fraaie volzinnen. Bijvoorbeeld: „Ben ik onder de illusie dat ik zelf meer recht heb op de mazzel die ik heb geërfd, dan iemand die toevallig op een stukje erf geboren is waar-ie van de honger sterft?” Dat de drumpartij pas invalt over het gestrijk en getokkel zodra zijn laatste woord eruit is, accentueert het belang van zijn boodschap. Ook de stilte tussen de woorden maakt hij regelmatig zeer belangrijk. Zo laat hij ruimte voor eigen interpretatie en erkenning van de problematiek.

Het album blinkt uit in ingetogenheid. Daarbij is Sef even realistisch als optimistisch. Als alles ooit anders is geweest, wie zegt dan dat het niet opnieuw veranderen kan? Het is hoorbaar dat hij nog niet weet hoe, maar dat hij zijn kunst gebruikt om zijn zoektocht te tonen, biedt een hoopvol perspectief.