Nieuwjaarszoenen op het werk? Weg ermee

Deze week is half Nederland nog vrij, maar komende week barst op het werk het circus van de nieuwjaarswensen weer los. We staan daarmee aan de vooravond van een historisch moment. Want voor het eerst in drie (!) jaar is het officieel weer toegestaan om elkaar de hand te schudden, te omhelzen, of nóg historischer: te zoenen.

En dus leek het me handig op Twitter eens te peilen welke nieuwjaarswensenstrategie mensen de komende week gaan volgen. Zodat je weet wat je ongeveer kan verwachten van je collega’s. Ik zie 12 (nieuwe) nieuwjaarswenstypes ontstaan.

1 Het type dat doet of corona niet bestaan heeft en gewoon weer ‘vol gas’ gaat met het ‘hele pakket’.

Dus zweethanden om de jouwe, de net iets te lange omhelzing én, uiteraard, drie dikke zoenklappers want: „Nu mag het weer.”

Het type dat al jaren bij de kantooringang in hinderlaag lag om je te bespringen, maar nu, na drie jaar onthouding vastberadener dan ooit is om je te grazen te nemen. Draagt dit jaar wel een boksmasker, uit voorzorg, voor het geval collega’s gaan meppen.

2

Het type dat intens geniet van alle nieuwjaarswensen.

Begint zelf niet met zoenen en omhelzen, maar verwelkomt collega’s die dat wel willen van harte. Leeft in volstrekte symbiose met type 1. Is de laatste twee weken van januari standaard ziek, maar ‘ziek word je uiteindelijk toch’ en: ‘je moet toch afweer opbouwen’.

3

Het ‘ik neem nog liever vrij dan mijn collega’s een gelukkig nieuwjaar te hoeven wensen’-type.

Neemt standaard drie weken verlof in januari om er zeker van te zijn geen enkele zoenende collega tegen te komen. Werkt in de zomer door omdat de vrije dagen dan op zijn.

4

Het type dat zich in januari ziekmeldt om alle zoenende collega’s te ontlopen.

Zie type 3, maar dan met minder vakantiedagen.

5

Het type dat naar kantoor komt, maar er álles aan doet om van iedereen anderhalve meter afstand te houden.

Heeft daarvoor weken de baard laten staan, slaapt in december buiten om in januari zo verkouden mogelijk te zijn, eet al weken elke dag tien tenen knoflook en wast al maanden het haar en de kleren niet meer om collega’s af te schrikken. Valt desondanks toch ten prooi aan type 1.

6

Het type dat liegt om collega’s van het lijf te houden.

Draagt een koortslippleister en plastic handschoenen zonder dat er een koortslip of eczeem aanwezig is. Zwaait met een zakdoek zonder verkouden te zijn, zorgt dat er altijd een tafel in de buurt is om achter te gaan staan als een collega in de buurt komt, en draagt de hele dag een grote mok koffie met beide handen om handenschudden te vermijden. Zoent overigens wel ‘selectief’. Heeft daarvoor bij de ingang een lijst opgehangen met ‘gelukkigen’.

7

Het type dat het heel jammer vindt dat ‘de namasté’ niet de universele begroeting is geworden op kantoor.

Zegt dit ook de hele dag: „Waarom doet niet iedereen hier de namasté!? Een gemiste kans!”

8

Het ‘goddank dat ik nooit meer iemand op m’n werk hoef te zoenen’ -type.

Lijkt op type 5 en 6 maar is nog een stukje extremer. Vindt dat zoenen onder collega’s „bij wet verboden moet worden in het kader van de wereldgezondheid”.

Is het type dat bij binnenkomst heel hard ‘gelukkig nieuwjaar’ roept, ‘wat ongemakkelijk zwaait’, een buiging maakt en hoopt dat iedereen dat gehoord en gezien heeft, en vervolgens „met stevige tred doorloopt”. Het type dat altijd vrolijk blijft lachen, maar collega’s die dichtbij proberen te komen genadeloos tackelt – „desnoods met een kopstoot”.

9

Het type ‘populaire docent’.

Zoent niemand meer op het werk omdat dat „sinds #MeToo heel ongemakkelijk voelt”, maar geeft iedereen wel een vrolijke elleboog, boks, ‘hug’ of high five. Wordt door vrouwen op handen gedragen.

10

Het type dat iedereen een hand geeft.

Wast z’n handen nooit als hij op het toilet is geweest en grasduint de hele dag driftig in de snoeppot. Niet te verwarren met het type dat iedereen een hand geeft en daarom juist wat vaker z’n handen wast of het type dat „gewoon iedereen een hand geeft net als vroeger, want hoezo niet?”

11

Het type dat God op z’n blote knieën dankt dat hij thuis kan werken.

Kwam sowieso al nooit meer naar kantoor. Komt pas weer terug als corona voorbij is. „In 2032 ofzo.”

12

En dan zijn jullie natuurlijk benieuwd welk type ik ben! Nou, ik ben het type dat na al die jaren van iedereen verplicht aflebberen enorm KLAAR is met al dat gezoen op het werk.

Ook bij verjaardagen, promoties, borrels, of wat dan ook.

Het type dat dit ‘historische moment’ zou willen aangrijpen om nou EINDELIJK eens definitief afscheid te nemen van de smakkerige drieklapper op de werkplek. Net als we gedaan hebben met roken, ponskaarten en de telex. Omdat het iets van het verleden is, nergens op slaat en mensen ongemakkelijk maakt.

Het type dat het belachelijk vindt dat mensen zich gedwongen voelen vrije dagen op te nemen of zich ziek te melden om ze te ontlopen. Het type dat vindt dat we zoenen moeten bewaren voor onze geliefden, vrienden en kinderen, en een boks, elleboog, namasté of hand moeten invoeren voor de zakelijke omgeving. Gewoon voor iedereen.

Klaar.

Gelukkig nieuwjaar allemaal!

Dit waren de Parels afgelopen maand op Twitter

We weten in dit land niet eens hoeveel brandweerkazernes of brandweerauto’s we hebben maar gelukkig weten we nu wel dat de brandweerzorg “een cyclisch proces” wordt waarbij “alle partners op alle niveaus een gezamenlijke rol hebben” pic.twitter.com/7kwBQvfhke

— Nicole Temmink (@NicoleTemmink) December 6, 2022

Dit artikel heb ik al een paar keer met open mond zitten lezen. Wat een goudmijn vol beleidsjargon. (Als ik later groot ben, word ik programmamanager digitaliseringsimpuls en ga ik transformatiehubs optuigen, verandermotoren gericht op innovatie!) https://t.co/aP3ReBPqJs

— Wouter van Wingerden 🇺🇦 (@doetietsmettaal) December 29, 2022

Een vriendin van me gebruikte gisteren bloedserieus en zonder schaamte de afkorting ‘bopla’ in plaats van ‘borrelplank’.

De komende 3 maanden zal ik afwezig zijn om dit in alle rust en eenzaamheid te verwerken. Dank voor uw begrip.

— Nina Juffermans (@NinaJuffermans) December 30, 2022