Niels Bensink: ‘Een klein foutje en je bent verloren bij pumptrack’

‘Op mijn veertiende ben ik op Papendal gaan wonen. Ik wilde als BMX’er naar de Olympische Spelen, dat is niet gelukt. Na negen jaar was ik redelijk opgebrand als topsporter, ik had iets nieuws nodig. Begin vorig jaar ben ik bij mijn vriendin in Canada gaan wonen en ik ben gaan mountainbiken. Ik rijd mee op de Crankworx World Tour, een serie van vier wedstrijden met verschillende onderdelen. In Innsbruck won ik dit jaar mijn eerste race, bij het pumptrack.

„Ik ben prof. Dat was ik als BMX’er ook, maar dat was dankzij de steun van NOC-NSF. Nu regel ik alles zelf. Ik hoef er niet naast te werken, maar ik doe het wel. Ik werk voor een sponsor, een bedrijf dat in heel Canada pumptrackbanen aanlegt. In de winter ontwerp ik, in de zomer werk ik met mijn handen. Dat werk is best fysiek, veel mensen verklaren me ook voor gek dat ik het doe. Maar vind het verfrissend, zo heb ik niet de hele zomer fietsstress aan mijn hoofd. En ik pak na elk project voldoende rust.

„Pumptrack draait in eerste instantie niet om het racen. Vergelijk het met een skatepark. Het gaat om het buitenspelen, met je vrienden en vriendinnen bezig zijn. Met een BMX-fiets of een mountainbike kun je op een parcours net zoveel rondjes rijden als je wilt. De asfaltbaan zit vol heuvels en bochten en je moet zien rond te komen zonder te trappen. De heuvels zijn zo dicht op elkaar gebouwd dat je ook niet hóeft te trappen. Kinderen doen dat in het begin nog wel, omdat ze de skills nog niet hebben. Bij het WK deed ik twee volledige slagen aan het begin om op gang te komen. Daarna zat ik op de snelheid die ik de hele ronde vasthield, alles kwam verder uit het pompen.

„Voor het pompen heb je uithoudingsvermogen en fietsbeheersing nodig. Op een wedstrijddag rijden we minimaal vijf rondes, met gemiddeld tien minuten pauze tussendoor. Pumptrack is een full body workout, het is een combinatie van explosie en conditie. Je moet de balans zien te vinden tussen kracht gebruiken en energie sparen. Vorig jaar maakte ik bij het WK een foutje in de halve finale. Je mag een ronde altijd over rijden, maar dat moet binnen een minuut of vier. Dat is niet genoeg om te herstellen. Toch deed ik het. Halverwege de ronde kreeg ik overal kramp. Nadat ik over de finish was gekomen, kon ik niet meer lopen. Voor de strijd om het brons moest ik opgeven.

„Dit keer heb ik extra op mijn hydratatie gelet en nam ik supplementen die ervoor zorgen dat je minder snel kramp krijgt. Bij het WK gaat het om de tijd die je rijdt, ik probeerde steeds bij de beste vier te zitten om zo min mogelijk rondes te rijden. Na elke race ging ik uit de zon, benen omhoog, isotoon water drinken. De sport is nieuw, maar het niveau gaat hard omhoog. Er waren bij het WK 35 deelnemers, de beste BMX’er en mountainbikers. In de tweede ronde eindigden tien rijders binnen een tiende van een seconde, de finale won ik met drie honderdsten verschil. Een klein foutje en je bent verloren. Elke ronde moet perfect zijn en dat wordt lastiger naarmate je vermoeider raakt.

„Ik heb een regenboogtrui gewonnen, dat is iets magisch. Als eerste Nederlander en ook als eerste met wielen van 22 inch, in plaats van 20 inch. Met mijn sponsor heb ik een pumptrackfiets ontworpen. Het frame heeft de maat van een BMX-fiets, maar door die grotere wielen voelt mijn fiets als een mountainbike met de speelsheid van een BMX. Pumptrack staat nog niet hoog aangeschreven, maar dat verdient het wel. Deze sport bezorgt je een hele goede basis als fietser, ook gewoon voor in het verkeer. Je krijgt een goede controle over je fiets.”