De romantiek van sex on the beach wordt overschat. Dat het kan schuren, ontdekt scholier Tara (Mia McKenna-Bruce) in Molly Manning Walkers How To Have Sex, dat in mei in Cannes de Caméra d’Or voor beste debuut won. Tara is met haar ‘best friends forever’ Em en Sky op zonvakantie naar Kreta. Ze is maagd, wordt daarmee geplaagd, is te bleu om voor zichzelf op te komen. In een cocktail van hormonen, groepsdruk, seksuele rivaliteit en alcohol ligt misbruik om de hoek.
How To Have Sex is een aangrijpende, knap gemonteerde ‘slice of life’. Manning Walker baseerde haar vakantie uit de hel op eigen tienervakanties op Ibiza in uitgewoonde hotels die galmen van jongensgebrul en meisjesgekrijs; uitgelaten, naïeve kinderen die elkaar hard en onvergetelijk pijn gaan doen. En nee, Manning Walker gaat niet vertellen of ze zelf iemand is in haar film.
We treffen de regisseur vermoeid in een studio aan de boulevard de la Croisette van Cannes. Vijf dagen geleden was haar film pas afgemonteerd, daarna volgde de première en bleek zij een ontdekking. Nu geeft ze aan de lopende band interviews op een tussen-etage, beneden bruist een feest met modellen, influencers en heel veel camera’s. Wel in de geest van het lawaaiige How To Have Sex eigenlijk.
Lees ook Twee films over jongeren en seks tonen dat ‘consent’ meer is dan een oneliner
Op het eerste gezicht behoren haar tieners tot een seksueel geavanceerde generatie. ‘Fit as fuck’, niet preuts, ruimdenkend: een groep ruige jongens is op vakantie met butch lesbienne, van racisme geen spoor en zelfs je verkrachter vraagt netjes tweemaal om toestemming. Maar alles werd anders zodat veel hetzelfde bleef, besef je na enige tijd. Manning Walker: „Iedereen weet nu wel van consent, het probleem is dat het tot iets zwart-wits wordt gemaakt. Ja of nee. Een procedure. Wat mij betreft zou het moeten gaan over twee mensen die het fijn met elkaar hebben en elkaars bestaan erkennen. Niet een ja forceren om je naar binnen te bulldozeren.”
Beseffen zulke testosteronbommen überhaupt dat ze bulldozeren?
„Ik hoop dat jongens de film zien en er iets van opsteken. We vroegen tieners in workshops over consent, seks en verkrachting toen we aan het script werkten. Ze waren schokkend veel onwetender dan we dachten. We lazen een scène voor waarin een meisje in haar slaap wordt gepenetreerd, de meesten zagen daar geen verkrachting in. Daardoor besloot BFI (het Britse filmfonds) mijn film ook te financieren. Zij dachten net als u eerst dat tieners nu veel verder waren.”
Heeft het iets met porno te maken?
„Beslist, veel kids gebruiken porno als een handleiding. Ik geloof niet dat de porno-industrie of internet gaan verdwijnen, dus zou daar een open gesprek tegenover moeten staan over wat goede seks is en waar vrouwen van genieten. Dat zou op school moeten gebeuren.”
De meisjes zijn in het begin vreselijk luid en irritant.
„Zo zijn tieners, super hyper en crazy. Op zonvakantie zijn ze voor het eerst vrij van supervisie, dus gooien ze er nog een schepje bovenop. Ik maakte de meisjes wel extra irritant, zodat je als kijker een zekere weerzin tegen ze voelt. Waar je je later hopelijk schuldig over voelt, want het zijn gewoon grote kinderen.”
Er wordt in uw film flink gefeest, was dat leuk om te filmen?
„Twee weken achtereen chaos, het was mijn vuurdoop als regisseur. Het was het eind van het seizoen, iedereen vertrok, toch wisten we nog driehonderd tieners te verzamelen. Griekse tieners, dat moest vanwege de belastingaftrek. Ze waren zo enthousiast! Ze wilden weten waar de scène over ging, dachten actief mee hoe de achtergrond te verrijken. Ze staarden niet op hun mobieltjes, zoals Britse figuranten. Daarom staat elke figurant ook op de titelrol.”
Tara die alleen door het feestgedruis dwaalt, dat is zo triest…
„Alone at the party, dat is iedereen wel eens geweest. Ik wil dat feesten als een hoogtepunt in je leven tonen, maar ook hoe eenzaam het is als je niet kan aanhaken, zoals Tara. Ze probeert een ervaring af te schudden, ze wil meedoen, dat lukt niet. Dan wordt een feest heel vreemd en duister.”
