Vader: „Als we bij mijn ouders in het buitenland zijn, vinden zij dat onze kleuter te centraal staat en te veel aandacht vraagt. Hij is nogal een energiebommetje en heeft in hun huis amper ruimte om te spelen. Dat in combinatie met slecht weer zorgde er onlangs voor dat we veel op elkaars lip zaten. Hij vroeg bij vlagen veel om aandacht, bijvoorbeeld door te dreinen of gesprekken te onderbreken. Maar dat kwam ook deels omdat er niks te doen was voor hem. Mijn ouders vonden dat hij stiller en braver moest zijn. Hun punt was: ons huis, onze regels. Ons punt is: het is vrijwel onmogelijk om hem rustiger te krijgen. Het roept ons inziens een fundamenteler vraag op: wie past zich aan wie aan? Kun je verwachten van grootouders dat zij voor de korte tijd dát ze hun kleinkind zien meer oog hebben voor zijn behoeftes? Op deze manier wordt de afweging om de trip te ondernemen ingewikkelder en zullen we minder vaak gaan.”
Preventief te werk gaan
Louis Tavecchio: „Ik kan me voorstellen dat u teleurgesteld bent over het gebrek aan begrip van uw ouders voor uw kind. Toch is het zonde van de tijd om een mogelijk moeizaam gesprek te voeren over principes. Het kan allemaal heel verkeerd vallen en zou de omgang met uw ouders nog stroever kunnen maken. Dat zou jammer zijn; u ziet elkaar al weinig.
„Probeer de mogelijke irritatie aan alle kanten te minimaliseren door preventief te werk te gaan. Zorg om te beginnen dat er speelgoed is waarmee uw kind zijn energie kwijt kan. Misschien willen opa en oma voor zijn volgende verjaardag iets bijdragen aan een fietsje of een step voor hem daar? Of schaf ter plekke wat speelgoed aan dat u niet heen en weer hoeft te slepen.
„Bezoek een paar uur per dag een plek waar uw zoon lekker kan ravotten. Zijn er indoor-speeltuinen in de buurt? Zou u naar een binnenzwembad kunnen?
„Neem in ieder geval het heft in handen door zelf de optimale randvoorwaarden te creëren voor een bezoek. Zorg voor genoeg ideeën om uw kind bezig te houden, mocht het een volgende keer opnieuw slecht weer zijn.”
Neem de leiding
Marga Akkerman: „Voor veel grootouders staan de kleinkinderen juist centraal. Ze accepteren meer van hun kleinkinderen dan vroeger van hun eigen kinderen. Uw ouders hebben die stap niet gemaakt. U beschrijft hen als nogal stuurs. Vroegen zij van u in de opvoeding ook veel aanpassing? Dat kan het voor u nu extra moeilijk maken om acceptatie te vragen van het gedrag van uw zoon. En dat hoeft ook niet.
„Verwachten dat een druk kind ineens gaat stilzitten omdat grootouders dat willen, is natuurlijk een illusie. Sterker: de kans is groot dat zijn drukke gedrag bij uw ouders deels een reactie is op het gebrek aan aandacht.
„Belangrijk is dat u en/of uw partner zich daar veel meer gaan bezighouden met uw zoon. Bij slecht weer kun je prima naar buiten met de juiste kleding. Er zijn spelletjes voor zijn leeftijd waarbij je niet hoeft stil te zitten.
„Vraag uw ouders of ze mee willen doen. Probeer ze te betrekken bij de omgang met hun kleinkind, misschien hebben ze er nauwelijks ervaring mee door hun eigen opvoeding. Door ze daarmee een handje te helpen, kan het contact met hun kleinzoon veel meer betekenis krijgen. Belangrijk voor zowel grootouders als kind.”
Louis Tavecchio is emeritus hoogleraar pedagogiek aan de Universiteit van Amsterdam en heeft zich verdiept in de rol en pedagogische betekenis van grootouders. Marga Akkerman is niet-praktiserend klinisch jeugd- en kinderpsycholoog.
Reageren op dit artikel kan alleen met een abonnement. Heeft u al een abonnement, log dan hieronder in.
