„Deze foto is genomen tijdens een zeilvakantie van mijn ouders in Friesland, twee weken voor hun huwelijk op 29 juni 1943 in Schiedam. De foto is gemaakt door een bevriende fotograaf in Friesland, Didi Jansen. Het boekje met de foto’s die hij van hen had gemaakt in die vakantie, gaf hij hun als huwelijkscadeau. Op één foto is het hoofd van mijn vader weggeknipt en staat er: ‘Had Jan nodig voor Rode Kruis vrijstelling in de oorlog.’
Zelf vind ik dit de mooiste foto uit het boekje: in compositie, door de vertedering die het beeld oproept. Er zit veel liefde in, dat kun je zien. Wat ik ook zie: dat mijn moeder een mooie, autonome vrouw was.
Je ziet ze hier aan het begin van hun huwelijksleven. Daarin werd mijn moeder ‘de vrouw van’, zoals dat toen ging. Ze was secretaresse geweest, maar na hun trouwen werd ze huisvrouw. Ze zei ook altijd dat de oorlog haar jeugd had afgepakt. En dat was ook zo, denk ik. Tegelijk waren ze Rotterdams, wat inhield dat ze niet bij de pakken neer gingen zitten.
Na het overlijden van mijn vader kwam mijn moeder meer voor zichzelf op. En dat ging haar goed af. Ze ging reizen, was veel op pad. En ze was ook een goede oma, in de schoolvakanties konden mijn meiden altijd bij haar terecht.
Het water is altijd blijven trekken. Ze hadden lang een motorboot, waar ze samen mee gingen varen. De laatste tien jaar van zijn leven was mijn vader ziek, toen ging dat niet meer. Maar dan gingen ze met de auto naar Friesland, mijn moeder had een rijbewijs. En dan zat hij aan de kant van het water.”
