N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Recensie
Drama ‘Maternal’ is niet de eerste film die moederschap situeert tussen devotie en losbandigheid, maar doet het met een wakker oog voor de intimiteit en de absurditeit van het leven in een opvanghuis voor jonge moeders in Buenos Aires.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2022/08/data88824420-c65c92.jpg)
Terwijl de kleintjes naar een tekenfilm over de zondeval kijken, dansen hun moeders. Ze zijn zwanger, of net bevallen, ze hebben toevlucht gevonden in een klooster in Buenos Aires, waar vrome nonnen ze zowel in het gareel proberen te houden, als barmhartig op te vangen. Alle archetypische beelden van vrouwelijkheid zijn hier verzameld, de moeders, de hoeren, de heiligen. Maar in de eerste fictiefilm van de Italiaanse documentairemaker Maura Delpero lopen ze vooral door elkaar.
Maternal is een trefzeker debuut. Het verhaal over de vriendschap tussen de losbandige Luci en de ingetogen Fatima wordt verteld in sterke beeldcomposities. Er is respect voor de grotendeels ongeschoolde of deels zichzelf spelende actrices. Maar Delpero heeft ook oog voor het vervreemdende en licht absurdistische van de meest alledaagse situaties. De komst van de jonge non Paola brengt bovendien alle devotie zachtjes aan het wankelen. Maternal is niet de eerste film die moederschap situeert in een zusterorde, maar Delpero ontdoet het onderwerp van z’n vroomheid. Ze kijkt met de liefdevolle lens van de humor naar situaties die zowel intiem als schrijnend zijn. Dat toont ware toewijding aan haar onderwerp.
