Ladysmith Black Mambazo klinkt na zestig jaar nog steeds betoverend

Recensie

Ladysmith Black Mambazo Het Zuid-Afrikaanse a capella-koor Ladysmith Black Mambazo heeft inmiddels geen leden meer uit de oprichtingsjaren. De groep is verjongd, werkte recent samen met Burna Boy en heeft een ongekend aantal vocale en ritmische technieken tot zijn beschikking.

Ladysmith Black Mambazo, enkele jaren geleden in Austin.
Ladysmith Black Mambazo, enkele jaren geleden in Austin.

Foto Suzanne Cordeiro/REX

Negen stemmen vullen de grote zaal van TivoliVredenburg met ongekende diepte. Natuurlijk, er zijn meer koren die perfect samen zingen, maar er zijn er maar weinig waarbij het vraag-antwoordspel van koor en leadzanger zoveel flair heeft als bij het Zuid-Afrikaanse Ladysmith Black Mambazo. Hun arsenaal aan vocale technieken is betoverend. Niet alleen de meerstemmige zang, maar ook de perfect getimede ratels, subtiele slikjes en smekjes, geneuriede bassen en de kliks en klaks uit het Xhosa maken de koorzang ongekend ritmisch.

Na 62 jaar is Ladysmith Black Mambazo al lang niet meer alleen een mannenkoor, het is een cultureel instituut. Oprichter Joseph Shabalala overleed twee jaar geleden en het concert is deels een hommage aan zijn erfenis. De groep presenteert zich als ambassadeurs van de democratische waarden van Zuid-Afrika, van hoop en liefde, en vooral van hun muziek, een unieke mengeling van de a capella Zoeloe-zangstijl isicathamiya en Engelstalige gospel.


Lees ook: dit profiel van Burna Boy: boegbeeld in het tijdperk van de global superstar

De groep is internationaal vooral bekend van de samenwerking met Paul Simon op Graceland halverwege de jaren tachtig. Een nieuwe generatie zou hen kunnen kennen van de opening van Burna Boys’ hitalbum Love, Damini eerder dit jaar. Maar mooier nog is het om Ladysmith in zijn puurste vorm te zien. Ze hebben enkel een microfoonstandaard nodig. En zelfs die eigenlijk niet. Regelmatig valt de versterkte zang weg als ze hun zang combineren met dans.

De groep verjongt, er is niemand meer van de oprichtingsjaren. De oudste op het podium zit er sinds 1969 bij. Dat weerhoudt hem er niet van om zijn voet even hoog boven het hoofd te trappen als de anderen, een van hun kenmerkende acrobatische moves. De huidige groep wordt gedragen door vier zoons van Shabalala, zij zijn beurtelings leadzangers. Hun afwisselend geknepen, dan weer gloedvolle ronde stemmen contrasteren prachtig met de diepe hum’s en ratelende krrrruuup’s van het koor.

Lees verder…….