Kunnen we de eindigheid van het leven accepteren door even in het moment te zijn? Dat is de vraag die in Funeral ecstasy wordt gesteld, het nieuwste werk van het Rotterdamse performance-collectief HipSick. Dit eerste deel van hun drieluik The Paradise reflecteert op de levenscyclus van geboorte, leven en sterven. Het belooft het midden te houden tussen een viering, een geleide meditatie en een rave voor het einde.
De locatie is een bezienswaardigheid op zich: De Koepels, een voormalige gashouder in Feyenoord, Rotterdam-Zuid. Een metershoge witte opblaasbol in de planetarium-vormige ruimte trekt gelijk de aandacht. Hij zweeft net boven de grond dankzij een driepoot-installatie. Het publiek neemt daaromheen plaats.
Pulserende lichtinstallatie
De performance begint met spoken word die uit de speakers klinkt. Terwijl een gloeilamp boven de bol zwakker en feller ‘ademt’, refereren de poëtische zinnen aan het levenseinde. Met lange tussenpozen betreden de drie performers een voor een de ruimte. De trage opbouw vergt wat van de spanningsboog. De pulserende lichtinstallatie blijft de blikvanger. Een deel van het publiek wordt in twee sessies uitgenodigd eronder te gaan liggen. Wat daar te zien is, moet de rest van het publiek met zijn verbeelding invullen.
De performers bewegen in wisselende intensiteit rond de installatie: voortkruipend, opgejaagd of voortschrijdend als hogepriesters. De installatie dwingt de performers om er in rondjes omheen te bewegen. Hoewel dat waarschijnlijk verwijst naar de levenscyclus, is de performance hierdoor soms lastig te zien en wat afstandelijk. Dit terwijl HipSick doorgaans juist schittert met voorstellingen waarin je als kijker wordt ondergedompeld, waarbij de performers kriskras door het publiek bewegen, of bezoekers worden uitgenodigd mee te bewegen.
Funeral ecstasy roept een aangename meditatieve sfeer op, maar blijft te plechtig om echt ‘in het moment’ terecht te kunnen komen. De verwachting van een extatisch ritueel wordt ook niet ingelost door de veelal rustige audio. Hopelijk pakken de performers in het vervolg van The Paradise de regie terug, met meer publieksinteractie en emotionele uitersten.
