Kunstenaar Yonah struint de straten af op zoek naar bruikbaar canvas

Misschien is het niet zo handig, nee, dat hij in deze tijd zoveel „onbetaalde shit” doet. Maar hij haalt er plezier uit én vindt het werk belangrijk. Kunstenaar Yonah de Beer (26) uit Amsterdam heeft twee exposities op de planning staan met zijn studio INSI art. En waarschijnlijk komt er een derde. Ook maakt hij een documentaire met productiehuis So Professional over de rol die jeugdtrauma speelt in het werk van jonge kunstenaars. Allemaal onbetaald dus. „Maar wel heel bijzonder.” Hij gaat met de kunstenaars en hun ouders in gesprek en deelt ook zijn eigen verhaal. „Dat heeft nu al geresulteerd in de mooiste gesprekken die ik tot nu toe met mijn vader heb gehad.”

Hij werkte tot voor kort als vuilnisman bij een bedrijf dat andere bedrijven helpt afval op een duurzamer manier te verwerken. Vanwege wat „intern gezeik” ging hij er weg. „Gelukkig had ik net wat doeken verkocht. Daardoor had ik het privilege weg te kunnen gaan.” Hoeveel hij voor een doek krijgt, verschilt per keer. Dat is afhankelijk van wat het werk voor hem betekent, wie het koopt, hoeveel tijd en materialen erin zitten. Het laatste werk dat hij verkocht, was aan een kennis, voor 650 euro. Zijn maandelijkse inkomsten schommelen, maar zijn over het algemeen „ver onder modaal”.

Schilderen wordt duurder. Daarom maakt hij tegenwoordig veel rondjes door de buurt op dagen dat het afval buiten gezet wordt. „Daar zit nog best vaak canvas tussen.” Voorheen bestelde hij dat altijd, dat gaat nu even niet. Een groot doek (100 bij 140 centimeter) kost al gauw 100 euro.

Albert Heijn, daar gaat hij al helemaal niet meer heen. „Dat begon dik aan te tikken.” Tegenwoordig gaat hij naar de Dirk. Het was even wennen, maar uiteindelijk merkte hij: „Het zijn gewoon dezelfde producten, maar dan in een andere verpakking.” Alleen voor een kant-en-klare lunch komt hij af en toe nog in de ‘appie’, die zijn daar nou eenmaal „chiller”. „Maar dan zoek ik wel naar de 35-procentkortingsticker.” Héél soms, geeft hij eerlijk toe, scant hij een product bij de zelfscankassa niet „omdat het zo duur is”.

Ondanks de verkochte doeken begint zijn spaargeld op te raken. De Beer is hard op zoek naar nieuw werk. „Ik heb wat dingen lopen, het moet nu wel echt gaan gebeuren. Ik hoop alleen dat het iets is waar ik net zoveel energie van krijg als mijn kunstprojecten.”