‘Je moet het leven niet uitstellen tot na je pensioen’

René Bakker: „We wonen in een appartement vlak bij zee in IJmuiden, op de negende verdieping. Vanuit de woonkamer kijk je uit over de duinen, maar vanuit de keuken hebben we zicht op Tata Steel. Een spannende combinatie.”

René Seegers: „Het contrast is bizar. Maar we waarderen juist die rauwe rafelrandjes van IJmuiden.”

René Bakker: „We zijn beiden gek op sport en lopen veel hard in de duinen.”

René Seegers: „In de zomer kun je mooi fietsen, richting Castricum bijvoorbeeld.”

René Bakker: „En de rook waait meestal de andere kant op.”

René Seegers: „De meeste ellende waait naar Beverwijk.”

René Bakker: „Zwart gruis.”

René Seegers: „We ruiken ’t evengoed wel hoor, ook als het de andere kant op waait.”

René Bakker: „We wisten van tevoren dat het er was – en toch hebben we vier jaar geleden besloten om deze flat te kopen. We wonen hier relatief goedkoop, zodat we veel overhouden om lekker te leven.”

René Seegers: „We gaan graag uit eten en houden van theater en musea.”

René Bakker: „We gaan ook vaak naar Patronaat, een alternatief poppodium in Haarlem.”

Allebei René

René Seegers: „We kennen elkaar oorspronkelijk van een BHV-cursus. Werkten toen allebei voor een grootwinkelbedrijf.”

René Bakker: „Een paar jaar later, in 2005, kwamen we elkaar weer tegen bij het COC in Alkmaar, waar we toen allebei woonden.”

René Seegers: „Inmiddels werkten we allebei ergens anders.”

René Bakker: „Ik bij de V&D.”

René Seegers: „En ik bij de Sissy Boy.”

René Bakker: „In het begin was het wel even wennen dat de ander ook René heet.”

René Seegers: „Het voordeel is wel: als je de naam van je geliefde op je arm tatoeëert en het gaat daarna uit, dan hoef je hem niet weg te halen!”

René Bakker: „We noemen elkaar meestal ‘schat’, niet René.”

René Seegers: „We hebben bij ons huwelijk wel besloten om niet ook nog eens elkaars achternaam aan te nemen.”

René Bakker: „Dan zou ik nu René Bakker-Seegers heten.”

René Seegers: „En ik René Seegers-Bakker. Dan was het voor de buitenwereld te ingewikkeld geworden!”

René Seegers: „En het is ook handiger als we op reis zijn, want niet in elk land is homoseksualiteit even geaccepteerd. Indonesië bijvoorbeeld, waar we laatst waren, is niet zo homovriendelijk.”

René Bakker: „Vooral Java niet. Bali is beter, ook omdat dat hindoeïstisch is.”

René Seegers: „Laatst waren we in Nepal en hadden we een tweepersoonsbed geboekt. Toen dachten ze bij het hotel eerst dat het een foutje was.”

René Bakker: „Homoseksualiteit bestaat in die landen natuurlijk net zo goed, maar het is niet gebruikelijk ervoor uit te komen.”

Carrièreswitch

René Bakker: „Ik heb een aantal jaar geleden besloten oncologieverpleegkundige te worden. Daar heb ik geen minuut spijt van gehad. Het werk is deels technisch, maar het draait ook sterk om de psychosociale zorg die je biedt. Daar kun je echt verschil maken. Een gesprek met de arts kan snel gaan. En de vragen komen vaak pas als dat gesprek al voorbij is. De verpleegkundige kan dan hulp bieden als gesprekspartner. Over bijwerkingen en de keuze van het behandelschema. De arts heeft beperkte tijd, maar aan het bed kunnen zulke vragen besproken worden – zoals: ‘Mijn kinderen gaan trouwen, ga ik dat halen?’ Of: ‘Kan ik daar bij zijn met dit behandelschema?’ Impact op eten en seksualiteit, daar moeten mensen mee leren omgaan en daar kan ik ze bij helpen.”

René Seegers: „Ik werkte bij Sissy Boy en wilde ook wat anders. Toen ben ik de koksopleiding gaan doen. Paar jaar als kok gewerkt. Maar dat is hard werken en weinig verdienen. Nu ben ik buschauffeur in Haarlem en omstreken en dat bevalt heel goed. Ik geniet ervan het leven om me heen te zien en ik vind het ook stoer om een bus te besturen. Ik heb leuke collega’s. Een jong team, veel vrouwen. Ik zie veel collega’s buiten het werk. En het verdient goed, vind ik, vooral als je bedenkt dat het niet heel ingewikkeld is.”

René Bakker: „Het enige nadeel is dat we onregelmatige werktijden hebben.”

René Seegers: „Soms zien we elkaar alleen in bed. Dan moet de een om half zes op en de ander slaapt uit. En we zijn vaak op verschillende dagen vrij.”

René Bakker: „Maar verder zijn we heel tevreden. We hopen dat sommige mensen die dit lezen inspiratie zullen vinden om in de zorg te werken, of als chauffeur aan de gang te gaan. Want deze beroepen zijn niet populair. Ten onrechte. Zo’n praktisch beroep heeft veel voordelen.”

René Seegers: „Het is niet zo abstract. Je ziet wat je doet.”

René Bakker: „Mijn werk in het ziekenhuis kan mentaal zwaar zijn, maar na even rennen in de bossen lukt het me vaak alweer mijn hoofd leeg te maken. En ik krijg er uiteindelijk ook energie van. Ik voer veel bijzondere gesprekken. Soms hebben mensen spijt. Dan zeggen ze: ‘Ik was nog zo veel van plan.’ Daarom weet ik: je moet niet wachten met reizen tot na je pensioen.”

René Seegers: „Dat doen we dus ook niet. Je moet het leven niet uitstellen.”

Leeslijst